Наран жаргахдаа дулаахан илчээ нуун алга болдог тэгхэд бүлээн нуусан тэр илчийг
Бороо хааяа хүсээгүй өдөр ихээр дусалдаг гэхдээ дуртай
Зөөлөн тэр бороонд
Миний ертөнц чамайг илчээр дутаахгүй ээ
Миний сэтгэл бороогоор чамайг дааруулахгүйээ
Миний зүрхэнд надтай хамт чи минь үүрд үлдвэл наран мөнхөд жаргахгүйгээр сэтгэлийг гэрэлтүүлнээ
Уудам хөх тэнгэр хязгааргүй бас үзэсгэлэнтэй тиймээ чамайг юутай ч зүйрлэшгүй ээ
Одод гэрэлтээд шөнийн тэнгэрийг чимдэгийн адилаар
Өөрийгөө би чамгүйгээр төсөөлөшгүй ээ
Миний ертөнц чамайг илчээр дутаахгүй ээ
Миний сэтгэл бороогоор чамайг дааруулахгүйээ
Миний зүрхэнд надтай хамт чи минь үүрд үлдвэл наран мөнхөд жаргахгүйгээр сэтгэлийг гэрэлтүүлнээ
Тэсгэл алдан гараас чинь зөөлөн атгалаа би ниснээ
Жаргаж төгсдөг хайрын түүх хоёул больёоо
Миний ертөнц чамайг илчээр дутаахгүй ээ
Миний сэтгэл бороогоор чамайг дааруулахгүйээ
Миний зүрхэнд надтай хамт чи минь үүрд үлдвэл наран мөнхөд жаргахгүйгээр сэтгэлийг гэрэлтүүлнээ
