Нойроо хасч шөнө дунд босон хүүгээ бүүвэйлж хөхүүлнэ та
Нойтон даавуунд үл хонуулж намайгаа үргэлж хуурайлна та
Хорвоогийн үүдийг нээж өгсөн надад ариун цагаан сүүгээр
Хоног өдөр бүр хайраар төөнөж ухааруулж өсөгсөн хүүгээ
Зохиогч: Урлаг
Баяртай ч гэлгүй намайг орхиод
Бодол сэтгэлдээ чамайг харнаа
Хэзээ ч ирэхгүйг чинь мэдсээр байж
Хүнийх болсон хойно чинь ойлгосон
Хавар гэж байхад намар байдаг болохоор
Хайр сэтгэлд ч гэсэн өөрийн улирал гэж бий
Улирал бүхэн өөрийн өнгө аястай
Учрал бүхэн цаг хугацаатай
Энхрий чиний дүрийг чинь би мартахсан гээд, мартахсан гээд
Эргэх цагийн аясаар би дасахсан гээд, дасахсан гээд
Зүрхэнд минь мөхсөн миний л хайраа …
Хэн нэгний хайр
Хэн нэгний хайр, үгүйлнэ би
Хэн байсанаа хэн болсоноо март жилдээ миний муу найз минь
Хэлээд өгье яриад өгье сонс жил бай чимээгүй дуу бай
Үг чамайг их өөрчилжээ чи түүндээ их төөрчихжээ
Миний найзад байсан нандин тэр зан чанарууд үг бүгд цөөрчихжээ
Дх: Чамайг санахдаа би зүрхээ өвдтөл шаналаад
Ханаж цадахгүй зүрхээ хайрын балаар чинь ундаалж
Зүрхэн дэх их хайраа нулимсаар усалж
Ургасан болохоор тэр нулимсандаа би хайртай
Саран наадах мөнгөн шөнөөр
Сарнайн дэлбээлэх үүрийн туяанаар
Салж ядан хагацах шиг
Сайхан бодол бидэнтэй үлдлээ
Өглөө мандсан нарны туяа
Өдрийн уртыг мэдээгүй юм болов уу
Өөрт чинь би дурлахдаа хормын төдийд ч хагацана гэж бодоогүй ээ
Яагаад заавал би чамд гэж
Яагаад заавал би гэж
Ахиад ирэхгүй 10н хавраа, дахиад очихгүй 10н намраа
Ангийн багш, хүүхэд насаа, ариухан хайраа
Сургуулийн цэвэрхэн танхимаасаа сувдан нулимстай салан одсон
Сурагч насны минь гэгээн дурсамж сэтгэл зүрхэнд үүрд үлдлээ
Зүрхэн тэнгэрийн наран минь намайг бүү орхиоч
Зүгээр чамайг хармаар байна ахиад бүү бүрхээч
Гуниглах чинь хааяаахан надад уйтгар үлдээнэ
Гуйяа чамаас бороо минь ахиад зөөлөн шиврээрэй