Навчтай хамтдаа шаргалтсан бодол бүхнээ би
Сэтгэлээсээ холдуулж чадмааргүй л байна
Чиний дэргэд байсан цаг мөч бүхэн
Миний сэтгэлд тодоос тодхон харагдаад байна
Зохиогч: Урлаг
Гэрлийн хурдаар нисэх мэт он жил өнгөрч дээ
Гэнэхэн насны дурсамжаар халгин үлдэж дээ
Тэртээх өдрүүдээс хойш одоо ч хамт байгаа
Тэнгэрлэг бага насны андууд дэндүү эрхмийн дээд
Газар үнэгшин омогшиход толгод хотойно
Хазаар даран тэмүүлэхэд дэлхий атирна
Зурхай эргэж гарахал наран сугарна
Зуныг элдэж хурдлахад дээл сэмэрнэ
Front textЧамдаа би хайртай гээд
Чихэнд минь шивнэсэн тэр шөнө
Тэргэл саран намрын зүүдтэйгээ
Тэр л чигээрээ сэтгэлд минь үлджээ.
Хөөр баяраар дүүрэн цайлган хүүхдүүд
Холын замд хамтдаа гарсан
Дуу хуурын аялгуу эгшигэнд уяраад
Дурлалыг хүлээж хүснэ
Сар шиг холын газарт дасахгүй гээд яах вэ
Сайхан Монгол бүсгүйг санахгүй гээд яах вэ
Зориод очсон газраа дасахгүй гээд яах вэ
Зоргоороо орхисон нутгаа санахгүй гээд яах вэ
Хүүхдийг хайрла
Ээжийг бас хайрла
Аавийг хайрла
Андыг бас хайрла
Дэлгэр нутгийнхаа цэлгэр уудмыг бахтацгаая
Дээлтэй буурлуудаа дээш нь өргөн залцгаая
Дэлхийг эзэгнэсэн тусгаар Монгол орныхоо
Туг сүлдэндээ мөргөн залбирцгаая
Эртний домгийн сонсход
Эрдэнийн хүлгээс үүсэлтэй
Эгшгийг нь сайханд нь согтуурхад
Ээжийн энэрлийг мөрөөдүүлсэн
Зэвэргэн салхи нь хөвсөг үлээхэд
Зүүдлэхдээ та минь даарсан уу ээж ээ
Хүүгээ хүлээсэн эхийн сэтгэлийг
Хүрээд ирлээ гээд зэрэглээ чинь хуурахгүй