Зөөлөн салхи шувуу шиг жиргэнэ
Зөрүүд сэтгэл үгүйлэн жаргана
Хааяа нэг зүүдлэхээрээ
Хачин их санан үгүйлнэ
Зохиогч: Урлаг
Цаг хугацаа урсан одно
Чамтай хамт би байхийг
Харин хүмүүс чамаас авахийг хүсдэг
Үүнд миний сэтгэл өвдөнө
Сайн байна уу? солонгорон харагдах миний нийслэл
Үйлдвэр дотроо үндэсний бүтээгдэхүүн урлагдан урамтай
Хурдан, хурдан дуут түрэгний тэрэг улам хурдан
Бүгдийг хамгаал цэнхэр хувцастай цагдаа нар минь
Бүгдийг хамгаал
Хав хар тэнгэрээс цагаахан одод дуслана
Харанхуйд хэн нэгэн нь уйлж байна
Энэ яасан сэвсгэр зөөлөн
Энэ яасан сэрүүн аниргүй
Бороо зөөлөн шиврэнэ
Бодол сэтгэлийг уяраана
Дурлал намайг дагуулсаар
Дурласан чамд минь хүргэнэ
Харанхуй бүрэнхийн дунд
Сэрүүхэн жиндүүхэн хоёр уулзана
Тэд зүгээр л тамхи татна
Янжуур биш яндан татна.
Хуурцагны түцнээс хуурцаг авлаа
Хуучин магнетфондоо хийгээд чагналаа
хотын гудамжаар баахан холихлоо
хөгжим сонсоод хөгжилтэй алахлаа
Амьдралын цонх харанхуй
Асаах гэрэл тэнд байхгүй
Азгүй дурлалаас болоод
Гэрлийн чийдэн нь шатсан
Аз дутаад би нэг муу авгалдай болон төржээ
Арайл өөр амьтан байсан бол гэж бодон бодсоор
Нэгэл мэдэхэд насыг баржээ
Нисч чадахгүй явсаар энэ насыг элээхнээ
Цагаан цас малгай дээр буулаа
Цантсан цонхонд гэрэл туслаа
Бодолд байсан хүйтэн тэндээ үлдлээ
Бор гитаранд эгшиг дуугарлаа