Лонхтой дарсыг нэг амьсгаагаар ууж орхиод
Зурх зориг минь амтагдаад
Чамаиг би үнслээ
Чиний уруул улаахан
Зохиогч: Урлаг
Тамхины утаанд хана замхрахад
Танил нэгэн амьдрал эхэллээ
Урдаас минь үзэн ядах харц
Үзүүр үгүй зам дээр
Зөөлөн зөөлөн буух цэнхэр манан
Надаас хэн явсныг
Чи хэлээч
Мичид гялс хийн анивчих
Тэнгэрийн орноос хайрласан хайр
Хүрээд наддаа ирсэн ч гэлээ
Хүнийх л байждээ даанч
Нохойн нүдээр ертөнцийг харахсан
Ногоон улаан өнгийг ялгахсан
Нойр хүрсэн яриаг чинь мэдэхгүй ойлгохгүй
Номхон гэгч нь хэвтэхсэн
Энэ орчлонд амьдрахдаа
Юм бүхнийг үзэхсэн
Энэ хорвоод алхахдаа
Сайхан бүхнийг мэдрэхсэн
Нэвтэрч үл гарах
Манант ертөнц дунд
Мансуурах сэтгэлийн угаас
Гарах гарц хайна
Ууланд будан татаад, удалгүй цас хаяална
Уйтай өдрүүд урсана, улам ихээр дурасна
Бороо шиврэн орооч, бодолд салхи үлээнэ
зүүдэнд чивэрнэ, зүрхэнд гуниг түрүүлнэ
Толгой өндийх завгүй
Тоймгүй олон зүйлийг хайна
Хаясан гээсэн зүйлээ юу
Харсан үзсэн бүхнээ юу
Хааяа хааяахан харамсах сэтгэлийн
Харуус намайг нөмрөн ирэх юм
Хацар даган урсах халуун нулимсыг чинь
Хамаг сэтгэл минь ер мартахгүй ээ