Хагацалыг энэ биеэрээ туулсан
Ааш нь цайлган алрайхан бяцхан үрс
Өмсөх идэхийн өлийг үл дааж
Өрнөлт хорвоод хоргодон өдрийн төөрүүлнэ
Зохиогч: Урлаг
Чи яг миний бодсон шиг биш байсан болохоор
Би яг чиний санасан шиг биш байсан болохоор
Гэнэдээ л биз дурлалдаа
Гэгэлзээ л биз хайрандаа би чинь
Мансуурах шахан үнэртэх чиний
Тансагхан үнэрт хонгор үс
Хайр сэтгэл энэ бүгд
Алс хол нисэн одлоо
Харахад бид энгийн байлдагч
Хацар бор даруухан хөвгүүд
Харин цаанаа хат суусан эрчүүд
Халирах айдасгүй тусгайгийн дайчид аа
Чиний нүднээс гунигаа нууж зугтаахыг би хүсэхгүй
Чиний өврөөс чимээгүйхэн явахыг би хүсэхгүй
Чихэнд чинь янагийг үлгэр шивнэж чамдаа би эрхэлмээр би энхрийлмээр
Бусдад би дурлачихаад байна, амраг минь
Бурууг өрсөж надаас битгий хайгаач
Хагацах гэж яарсан сэтгэлээ дагаад би
Халуун янагийн болзоонд чамайгаа орхиод гарлаа
Сүүдэргүй ертөнцөд сүнс минь тэнэж
Сүүлчийн үгс минь салхинд гээгдлээ
Хайрлаж байсан бүсгүй дарсны амт
Халуун хүйтэн замбуулинд алдарлаа
Өглөө босоод би гэрээсээ гарлаа
Өдөржин гадуур сэлгүүцлээ
Үдийн алдад би нэгэн хөөрхөн бүсгүйтэ
Нүүр тулаад зөрөөд өнгөрлөө
Амьдрал надад аз жаргал бэлэглэсээр
Алгуурхан би түүнийг шимтэн амталдагсан
Зүрх минь надад хайрыг байнга мэдрүүлсээр
Зөвхөн би түүнд өөрөө үргэлж тэмүүлдэгсэн
Үлэмж хорвоогийн өнгө сайханд
Үнэн сэтгэлээр шимтэн өссөн ч
Үнэр тансагхан гоёхон цэцгийн
Өргөсөнд хатгуулж боломгүй хүмүүс минь