нартай борооний солонго шиг бодлууд
надаар дуурээд сэтгэл догдлоход
нэрэлхүү занд мини чи зочилж
нэгэн сэтгэлээр даган баысаад
Зохиогч: Урлаг
миний тӨлӨӨ хэнч уйлахгуй
миний араас хэнч санаа алдахгуй
чиний уруулийг хэнч унсэхгүй
чиний урдаас хэнч ингэж ширтэхгүй
Өнгөрөн одсон тэр нэгэн хаврын үдэш
Өөрт чинь би сэтгэлийнхээ үгийг шивнэн хэлсэн
Өөдөөс чинь эгцлэн хараад өөр юу ч бодолгүй
Өөрт чинь би хайртай гэж үнэн сэтгэлээсээ шивнэсэн
Ямар халуун өдөр вэ хийх юм олдохгүй, ам цангана дотроосоо халууцна
Аль нэг тийшээ явмаар санагдаад догдлов
Хаашаа ч юм бэ хамаагүй машинаараа зугаална Улаанбаатараар
Утас гэнэт дуугарав саяхан танилцсан охин надаас асууна хайр асууна
Зүгээр л байсан зүрх сэтгэлийг
Яаж чи ингэж догдлуулж чадав аа
Танихгүй хэвээрээ үлдчихгүй
Намайг юунд дурлуулчихав даа
Яагаад гэдгийг чи хэлээч бүгдийг хэлээч
Болзоо болгон шинэхэн юм шиг сэтгэл догдолдгийг
Хайрт минь чи хэлээч бүхнийг шивнээч
Бороон дуслууд цэцэгс юм шиг зөөлхөн нордгийг
Би мартах гээд зүрхээ тэврээд
Энэ л хайраа мөнхийн үүрдийн гэж бодсон
Гэвч үнэндээ чиний сэтгэл
Ганцхан зуны хээнцэрхэн цэцгийн эмзэг дэлбээ байж дээ
Ажил сайн уу гэж гар барьлаа надтай найз
Түүний дотор хөндий хоосон цайз
Амьдрал давгүй юу хөгшөөн дажгүй сайн
Гэх хариу өгсөн ч би түүнтэй бөөн дайн
Наран жаргахдаа дулаахан илчээ нуун алга болдог тэгхэд бүлээн нуусан тэр илчийг
Бороо хааяа хүсээгүй өдөр ихээр дусалдаг гэхдээ дуртай
Зөөлөн тэр бороонд
Хайрын тэнгэр минь чи хаана байна
Над дээр бороо болон орооч
Хайрын тэнгэр минь чи хаана байна
Над дээр цас болон будраач