Арван тавны сар нь
Агаар дээр дэгдлээ хө
Ар өврөөн дагаад
Үүл нь үгүй юу юм бэ хө
Зохиогч: Урлаг
Антигона
Хар цагаан атаа жөтөө дүүрэн хорвоод би
Харц дээгүүр омог бардам удаан амьдармаар байна.
Хүлэг янцгааж хүүхэд ноолсон ертөнцөөс
Нарны гэрэл мандан гэвч
Чиний дээр сүүдэр байна хараач
Хүн бүхэн тэгш эрхтэй гэвч
хөөрхий зарим нь мэдэхгүй даан ч
Уруул норгосон үнсэлт чинийх гэж
Уйлж суухдаа өөртөө гэмшиж
Сарны хүйтэн тэврэлтэнд даарч хонолоо ч
Чинийхээ өвөрт жаргахыг хүсч билээ
Энэ миний алхдаг гудамж, миний оромж
Энэ Club сэтгэл ханамж, тэр миний таньдаг харамч
Энэ миний ордог дэлгүүр, тэнд хардаг охидууд
Энэ миний найзууд
Хаврын шувүүд намрын шувуудаасаа илүү
Хайр энэрэл авчирч намайг уяраах юм
Хаврын цэцэгс намрын цэцгүүдээсээ илүү
Учрал хүлээлт авчирч намайг сэргээх юм
Би чамайг хаашаа ч явуулмааргүй байна
Би чиний өмнө буруутайгаа мэднэ
Хэзээ над дээр ирэхээ хэлээч
Хэзээ уулзахаа амлаач
Намайг чиглэн ирсэн чиний харсан харц чинь
Наддаа сэтгэлээ өгсөн итгэлийн өдөр
Аниргүйн дунд чимээгүй ирсэн хайр
Аз жаргалын амь сэрүүн зүүд минь
Хувь тавиландаа сэтгэл халамцан
Хэнд гомдлоо би нээх вэ?
Хундага дарсанд өөрөө хөлчүүрлэн
Амь амьдралаа чи бид хуваалцаж
Monday morning гэрээсээ гарлаа бүх зүйл яг байдгаараа
Гэтэл шатны дэргэд дулаахан харцтай санамсаргүй тулгарлаа
Бие бие рүүгээ бид хэдэн хормын турш инээмсэглэн ширтэлцлээ
Зүрх рүү минь төөнөсөн тэр дөлгөөн харцыг гурван өдөр би бодлоо