Энгийн нэгэн бог өвс
Тэнгэрийн одонд дурлаж гэнэ
Эрхэсийн тэр үзэсгэлэнд
Хүсэл сэтгэлээ алдаж гэнэ
Од одныхоо амьдралаар
Өвс өвснийхөө амьдралаар
Олон олон жил өнгөрсөн ч
Yнэнч дурласан хэвээр байжээ
Өнгө гэрлээрээ од гайхуулж
Yдшийн тэнгэртээ цэнгэж байжээ
Олон олон од гархистай
Орой өглөөгүй наргиж байжээ
Газрын өвсийг тэр харсангүй
Татан сарнайд л мишээжээ
Өнгө үзэмж бэл бэнчингий нь
Өнөөх од нь ивээн тэтгэж байжээ
дт: Хахир өвлийн цасан доороос
Хайртаа санан гуньдаг байжээ
Харин өнөөх үзэсгэлэнт од
Харсан уулзсантайгаа
Уулзсан болгонтойгооо жаргадаг байжээ
Хөөр хөгжөөн янагийн цэнгээнд
Хөөрхий бог хатан шаналаад
Сарны доорхи мөнгөн хорвоогийн
Савгүй муухайг зүхдэг болжээ
Од одныхоо амьдралаар
Өвс өвснийхөө амьдралаар
Олон олон жил өнгөрсөн ч
Бүтэлгүй дурлалдаа би гомдохгүй
Өнгө зүс нь гундан гундсаар
Өнөөх од тэнгэрээс унажээ
Энхрийлж түүнийг тэврэх хүсэлтэн
Эгэлхэн богноос өөр хэн ч байсангүй
