Цэн хунгийн далавчин дор бууралхан хорвоо гуниж
Цэцгийн дэлбээ царцсан будант намрын сард
Цээжин доторх бодол минь шүүдэрт талаар хөвөрч
Чиний зүг цойлон цойлсоор шүлгэн давалгаа болжээ
Чиний зүг цойлсоор шүлгэн давалгаа болжээ
Эгэлхэн миний сэтгэл шүүдрийн ганцхан дусал
Эр хүн чиний зүрхэн дээр эргэлдэх нулимсаа
Эрээнтэй бараантай амьдралд асаж унтарсан оч оо
Эрэмхийн төдий агшинд алдаж оносны гэрчээ
Халуу дүүгсэн элгэнд чинь болжмор шиг би хоргодон
Ханхар цээжийг чинь түшин бодлын харгуй туучиж
Хатуу хорвоогийн шуурганд уруудаж өгсөж үзсэн
Хайрын дарсанд мансуурч унаж босож ч явсан
Эгэлхэн миний сэтгэл шүүдрийн ганцхан дусал
Эр хүн чиний зүрхэн дээр эргэлдэх нулимсаа
Эрээнтэй бараантай амьдралд асаж унтарсан оч оо
Эрэмхийн төдий агшинд алдаж оносны гэрчээ
Дуутай орчлонгийн тоосон дунд асаж бадамлахдаа
Дурлалын ааганд шатаж зүрхээ эмтэлсэн хормоос
Дутахын зовлон амсаж зүгээ олохгүй төөрсөн
Дулимхан заяагаа дагаж зүүдэн хорвоод бүдэрсэн
