Араг намхан толгодын дундаа
Аав дандаа инээж явдагсан
Зүүд эргэх цэнхэр алсаасаа
Зүггүй хүү нь эрхэлж очдогсон
Нуурын шувууд чуулах цагаар
Нутгаа би зүүдлээд байнаа
Нүцгэн гуниг сэтгэлд хөндүүр
Нуган үр нь ааваа үгүйлээд байна
Хөдөө алсын буйдхан нутагтаа
Ханхар аав минь дуулж явдагсан
Аялгуу эгших энхэрхэн талдаа
Алдрай хүү нь туниад л очдогсон
Аяны шувууд тэнгэр цуулаад
Алсын нутгаа зориод ирнээ
Аргил хоолой нь сэтгэлд үгүйлэгдээд
Ааваа би санаад л байнаа
Салхи нь эрхэлсэн дэлгэрхэн талдаа
Аав минь хааяа нууж уйлдагсан
Санахын гуниг энгэрт нь оргиод
Амин үр нь яаран буцдагсан
Энгэрийн цэцэгс навчсаа гээхэд
Тэнгэрийн сар нь аргадаад гийнээ
Хормын ухааралд зүрх алдраад
Хонгор үр нь ааваа үгүйлээд байна
