Үг: Нармандах, ая: Балхжав
Нулимсаа арч охин минь битгии уилаач
Нар руу харж инээмсэглээрэи
Алтан наран чам уруу мишээж
Аргадан дуулахыг нь сонсоорои
Хусэл мереедлее битгии орхиорои
Хаир дурлал заавал чамд ирнэ
Хулээсэн учралыг авчирна
Хязгааргуи хаирыг чамд бэлэглэнэ
Дахилт: Нар луу хараараи охин минь
Нандин хуслээ туунд шивнээрэи
Нэг л едер саихан учрал
Нархан минь гэж чамаиг дуудна
Сэтгэл чинь гунигаар уилан уитгарлав ч
Сэруухэн салхи улээсэн ч
Нулимсаа арчдаа танхил охин минь
Нар луу харж инээгээч
Дахилт:
Тэнгэр бурхэн бороо орж баилаа ч
Тэртээ цаана наран мандсаар баина
Сэтгэл чинь шархалж гунигаар уиллаа ч
Саин саихан амьдрал ургэлжилсээр
Итгэж хулээ хаирла мереед охин минь
Инээж баясаад хаирлан дурлаа ч
Даарсан зурх чинь хаиранд дулаацна
Догдолсон сэтгэлд чинь наран мандана