Найзаар минь намайг таньдаг учиртай
Намайг хараад чамайг мэддэг сургаалтай
Хүн олны урсгалд хөл нийлсэн найз минь
Хүний амьдралын аялгуунд хөг нийлсэн анд минь
Зохиогч: Урлаг
Хөөрхөн борлог мориороо
Хөндийг туулах сайхан даа
Хөгшин буурал ээжийгээ
Хүндлэн асрах сайхан
Хавараар ирсэн дуучин ганганаа
Хайлган цагаар буцлаа гэж үү дээ
Яргуйт зунаар нуураа чимдэгсэн
Яасан ч эрт буцав даа
Хараацай шиг үүлэндээ хамтдаа өнжөөгүй
Хайрлан зүрхэндээ хоёулаа байлаа
Хасархан өргөөндөө цугтаа амьдараагүй ч
Хамтдаахан зүүдэндээ хоёулаа байлаа
Ивээлт намрын уриан дуунаар
Илгээлт аваад говийг зорьсон
Мянга мянган төлийн аварга
Миний хонгор сайн байна уу?
Хилийн заставын хар нүдэн бүсгүй
Хээр талын хээнцэрхэн сарнай
Хэний ч хүүгийн хайрыг булаасан
Хэнзхэн соёолох ганган сарнай
Одод ширтээд суудагсан чи минь
Одод чамайг минь ширтэж байдагсан
Орчлонгийн тоостой зүрхий минь орхиод
Одоо юу даа ариун хайр минь
Жавхаалаг жавхаалаг чиний минь
Жаргалтай алаг нүд чинь тогтон ядан тормолзоно
Хасын сайхан царай чинь туяа татан мишээхэд
Халгих зүрхний угаас хайр намайг гийгүүлэн гийгүүлнэ
Үйлний хайчаар галаа шилбэрдээгүй ээж минь ээ
Хутгаан нуулгүйгээр айлд орооүгүй аав минь ээ
Үй зайгүй амин зүрхний хайртай ханийн заяандаа
Хэн нь ч хэнийгээ чи гэж дуудаагүй жаргалаа
Хадат ухаагийн оройгоор
Хайлаас юундаа ургаа вэ
Хайртай амраг чамтайгаа
Хаврын сардаа уулзана даа