Цав цагаахан цасан ширхэг
Сормуусан дээр минь будран буухад
Нүдийг минь зөөлөн үнсдэг
Чиний минь уруул санагдлаа
Зохиогч: Урлаг
Гэр дүүрэн гэгээ татуулсан
Гэргий зандан бүсгүй чи минь дээ
Гишгэсэн газартаа цэцэг ургуулсан
Гэзэгтэй зандан тэнгэрийн бүсгүй еэ
Тэнгэрт ноцсон гал шиг дэндүү омголон насны минь найз
Хүрч болох бүхний төлөө хамт явсан найзууд минь
Эмзэг бодлыг минь арчиж
Эр зоригийн үүдрүү хөтөлсөн
Уудам цэлгэр нутагтай
Уртын сайхан дуутай
Морин хуурын эгшигтэй
Монгол түмний минь нутаг аа
Хавар хавартаа дурладаг миний л энэ зүрх
Ганхтал намайг догдлуулдаг чиний л тэр төрх
Хайрлах гэж намайгаа хайрласан чи миний л амраг
Ганцхан чамайгаа гээд дурласан би
ХVРЭЭД НАДДАА ИРСЭН ЮМ БОЛОХООР ЧИНЬ
ХVНИЙРХЭЖ ЕРДӨӨ ЧАДАХГVЙ ЮМ
ХVCЭЛ СЭТГЭЛД МИНЬ ХVPCЭН ЮМ БОЛОХООР ЧИНЬ
VГVЙСГЭЖ ЧАМАЙГАА БОЛОХVЙ ЮМ
Уртаас урт зам дээр
Уйтгар дагуулсаар одохдоо чи
Учирлын тухай зүрхэндээ дуллж
Улам санахаа мэдсээр байж
Үүлэн чөлөөний наранд бүлээцэн дулаацах нас минь
Үнэн худлын хооронд бүдэгрэх дурсамж
Үгний сайханд хөөгдсөн хиргүй гэгээн сэтгэл
Үүрд гэж амлаагүй ч зуурдхан байгаагүй
Дэргэд чинь чамайгаа зүүдэллээ
Сэрээд харвал аргадаарай
Чамайгаа, чамайгаа би чинь
Зүүднээсээ ч хүртэл харамлах юм
Би эхнэртэй эхнэр минь гэрийн сайн эзэгтэй.
Гэвч чи л надад хэрэгтэй яг үнэндээ бэтгэртлээ хүний эхнэрт би дурласан.
Сэтгэл урвасан уг нь энэ нэг л буруу юмсан.