Миний амьдралын эгэл нэгэн өглөөг
Гудамжны их урсгалын чимээ сэрээдэг
Сэрмэгцээ би урьд шөнийнхөө зүүдийг
Эрэгцүүлэн бодож хэсэг хэвтэхдээ
Зохиогч: Урлаг
Шүүдэрхэн тунгалаг гэрэлт ододтой
Шөнөжин ирмэлцэж мөрөөдөж хоноод
Алиманхан сарны болорхон туяанд
Анхны болзоонд зогсмоор санагдана
Таалцсан чулууны хагасыг атгаад холдсон найзаа
Талын халтар хөндийд саналаа би
Дээлийн борхон энгэрээ чихрээр гоёдогсон
Дэнжийн салхи өндийх хавраар саналаа би
Чамаас гуйсан хайр бүтсэн ч
Цагаа олоогүй дурлал ч юм уу
Цайлган чамаасаа салахгүй ээ гэж тэврэхгүй
Цөхөрч гүйцсэн сэтгэлийг минь чи ойлгоорой
Цэцгийн дэлбээнд алчуур унагах шиг
Чамдаа би хайраа үлдээлээ
Сэтгэл минь зунаараа дэлгэрсээр байтал
Сэрүү татаад даарах шиг
Уулын оройд хөх саран үүлэнд умбана
Бид хоёр янаг хайраа илчиллээ
Хайраа илчиллээ
Эвлэж ядан үнсэх уруул дээр чинь би үнсье
Инээхдээ хонхойх хацар дээр чинь үнсье
Эрвээхэй хоёр сормуусан дээр чинь чамайгаа үнсье
Ичингүйрэн талимаарах нүдэн дээр чинь чамайгаа үнсье
Өөртөө үргэлж хадгалсан бусдад хэлээгүй хайр гэж байдаг юм
Далдхан хайрласан даанч нууцхан хайр гэж байдаг юм
Гэхдээ хайраа түүндээ илчлээрэй
Хэлэх гээд чадаагүй ч
Цав цагаахан цасан ширхэг
Сормуусан дээр минь будран буухад
Нүдийг минь зөөлөн үнсдэг
Чиний минь уруул санагдлаа
Гэр дүүрэн гэгээ татуулсан
Гэргий зандан бүсгүй чи минь дээ
Гишгэсэн газартаа цэцэг ургуулсан
Гэзэгтэй зандан тэнгэрийн бүсгүй еэ