Дахин битгий яриарай гэж утсаа тавихад чинь
Далай шиг зовлонд унадгийг чи мэдэхүү
Ямар яршигтай юм бэ гээд уцаарлах бүрийд
Ямархан сэтгэл гомдохгүй л яах юм бэ?
Зохиогч: Урлаг
Ариухан хэвлийдээ 10 сар тээж
Араг үүрч галаа түлсээр
Амьдрал хэмээх их далайд авчирсан
Ачит ижийгээ битгий гомдоогоорой
Сэмхэн харахад чи минь
Сэтгэлд минь хоногшино
Сэвгүй сайхан дүр чинь
Бяцхан жаргалд умбана
Өө өө өөхөө өө өөхөө
Наа наа нана наа нана
Дандаал чиний гунигтай үеийг би анзаардаг
Дандаа чиний л уйтгартай үеийг надад таардаг
Зөөлөн цас будраад
Зөнгөөр бүх юм биеллээ
Зөвхөн чамдаа хайраа би бэлэгллээ
Алд биенээс … сүүн бурхан ижийдээ
Аз жаргалынх нь түлхүүрийг атгаж ирсэн нар нь билээ би
Ад зэтгэрийнх нь үүдийг хааж төрсөн хүү нь билээ би, ээжээ
Дэндүү холоос чамайг дурсан сууна би
Дэргэд чинь байна гэж мөрөөдөх юм даа би чинь
Дандаа чамайг боддог шүү бүсгүй минь
Даруухан зан чинь надад таалагдсан шүү хайрт минь
Гучин наймтай аавын минь амьд сэрүүн зүрх шиг
Гуниг баяраар дэргэд нь амсаж өссөн голомт минь
Тунарч хөхрөх утааны үнэр нь нэг л өөр
Тулган доороо шилээсэн үнс нь хүртэл л ондоо
Залуу нас эргэцүүлэх юм байна, гэвч чамайг ер ойлгоогүй л байна
Ахиад … алхахад … зүйл байна
Алдаж явааг чинь харах тийм сайхан байсангүй надаа
Амьдарч үзээгүй юм шиг чи харамлаач бүү дандаа
Аз жаргалын төгсгөлд нулимс унагалаа
Ахиад л би бурууг хүлээж чамайгаа явууллаа
Зориг гарган чамдаа хэлсэн үг минь салхинд хийслээ дээ
Чамайг явууллаа чамайг явууллаа хайрт минь чамайг явууллаа