Намрын бороо зөөлөн шиврэхэд аав минь даанч дуртай
Насыг нь зөөж буцсаар байгаа шувуудад хайртай
Өөрөө өтлөвч орчлонд үлдэнэ гэж наддаа хайртай
Өдрөөс өдөрт холдсоор байгаа аавдаа би хайртай
Зохиогч: Урлаг
Эрдэнээр эрдэнээр эрдэнээр уйлавч
Эргэж олдохгүй ээж минь ээ
Алтаар алтаар хайлавч
Ахиад заяахгүй аав минь ээ
Ургуулан ургуулан бодоход минь
Уул шиг нөмөртэй аав минь дээ хө
Нутгийн тахилгатай овоон дээр
Нуруутай жаахан Зотол минь ээ хө
Хэндээ ч нэг л зангаараа
Хээгүй гүдэсхэн аав минь
Далдхан нуусан хайрандаа
Дандаа өлгийтэй өсгөлөө дөө
Үггүй зэмлэсэн харцнаас
Үнэний ухаарлыг авлуудаа
Өөрийнхөө хайранд өлгийдөөд
Өтлөхөд нь жаргааж чадлуу даа
Сэтгэл эрхлэх хайрын цуурайн зам
Сэмхэн дэгдэж чам руу одох юмдаа
Сэвэлзүүр салхитай хонгор намрын орой
Дэргэд чинь суугаад зурвас бичих юм даа
Туулын урсгал шөнөдөө сайхан сан
Торгон долгио хаялан мяралздагсан
Хоёр ангир дандаа хөвдөгсөн
Холын анир авангаа дуугардагсан
Тэгэхэд чи час улаан малгайтай
Тэгэхэд би чамайг холоос харсан
Дулаахан харцтай чиний хөөрхөн царайнд
Улаан малгай чинь их зохисон байж билээ, байж билээ, байж билээ Удалгүй чи тэр малгайтай
Хаалганы чинь дэргэд тогших зүрх хүрэхгүй би зогсоно
Учирлан хэлэх үгээ эмхэлж чадахгүйнээ уучлаарай
Өөрийгөө зэмлэвч сэтгэл минь уужрахгүй нь яах вэ
Өглөө бүр чамдаа цэцэг орхиод vдэш ирхэд гундсан байх юм
Жаргадаг цэнгэдэг хорвоо дээр би
Чам шиг амьдарч чадахгүй л юм байна
Энэ л жоохон бие минь хип хоп
Энэ бор жаал энэ бол би
Жаргадаг цэнгэдэг хорвоо дээр би
Чам шиг амьдарч чадахгүй л юм байна
Энэ л жоохон бие минь хип хоп
Энэ бор жаал энэ бол би
Сурагчийн цэвэрхэн хувцсыг анхлан өмсөөд
Сургуулийн босгыг дөнгөж алхлан орчихоод
Бусдаас илүү том болчихсон юм шиг
Бужигнаж явснаа би
Хэзээ ч марташгүй