Нүдээ эгцлэн алсын зүг бодлогширон ширтэхэд
Нүцгэн талаар хязгааргүй зам үзэгдэхүйяа
Нүгэлт сэтгэлээ даран байж инээмсэглээд
Нүүгэлтэх үүлсийн хамт урагшлан довтлохуй
Замд минь ургасан өнгө бүрийн цэцэгсийг
Завхай зангаа гээж хайрлан энхрийлюү
Замагт нуурын шавхай таарвал нь
Заяандаа гэгээрч сэтгэлээрээ ширгээмой
Хадан хясааны эхлэл өөхөн чулуун дээр ч
Хайрын нулимсаа шингээн байж чийгэлчихээд
Харгуйн мананг үлдэн хөөх салхийг
Халуун зүрхнээсээ исэргүүлэн шууруулмой
Унахын цөлд шигдэн ганцаардавч
Ухаарлын олсноос татан би аврагдахуй
Унаган нутгаасаа алсад одлоо чиг
Унтахын зүүдэндээ буйраа нэг эргэмой
Анхилам үнэрт мансууран согтсонгүй ээ
Аагим халуунд ч хайлан урссангүй ээ
Алтлаг өнгөнд шунан дурласангүй
Амьдралын нугачаанд өвдөг сөгдсөнгүй ээ
Эргээд харвал цаг цагийн тоосонд залуу нас минь өнгөрч
Энэхэн дүр минь од эрхэсийн доор мөнхөрч
Эцэсгүй талаас нүдэнд торохоор уулс сүндэрлэв
Эрдмийн шидээр цөмрөн цааш одвой
Модот төглөөс мойлын амтаар цангаа тайлж
Моносын цэцэгсээр өлөө нэг дарав
Мохож цуцашгүй зориг зүрхээ
Молорын хэлтэрхийд ирлэн урагшлав аа
Цаггүй довтолгож наргүй гандав
Цасгүй зуданд цаасгүй шүлэглэв
Цахиургүй зүрхнээс түүдэгийн гал бадрааж
Цал буурлаа сүүдрийн доор нууваа
Хил хязгааргүйгээс хэнийг ч бус өөрийгөө би хайнам
Хэтэвч дүүрэнд бус хийгүй ухаанд шунагланам
Хиймэл зүүмэлээр явсангүй хэнийг ч би мэхэлсэнгүй
Хийрхэж хэнээсэнгүй замналаараа зүтгэвээ
Үр дүн хайж өнгөрсөнд дүгнэн шаналсангүй
Үйлийн лайндаа шантарсангүй, толгой бөхийсөнгүй
Өмөрч цөмөрсөнгүй харин ч хатуужив аа
Нартайд эхэлсэн амьдрал сартайд төгссөнгүй ээ
Насаар явж биеэр өтөлсөнгүй
Хавраар дэлбээлсэн цэцэг хагдарсангүй, мөхсөнгүй
Хайраар бялхсан зүрх ганцаардсангүй ээ ангасангүй
Адаг сүүлд нь би амьдралын чулуу болов
Авснаа өгч өгсөнөө би хүртэв
Айдас төрсөнгүй баясал харин гийлээ
Амсхийж хэвтэв бигээ танив бас ойлгов оо
www.URLAG.mn
