Үйлний хайчаар галаа шилбэрдээгүй ээж минь ээ
Хутгаан нуулгүйгээр айлд орооүгүй аав минь ээ
Үй зайгүй амин зүрхний хайртай ханийн заяандаа
Хэн нь ч хэнийгээ чи гэж дуудаагүй жаргалаа
Ангилал: Дуу
Хадат ухаагийн оройгоор
Хайлаас юундаа ургаа вэ
Хайртай амраг чамтайгаа
Хаврын сардаа уулзана даа
Мойл хархан нүдээрээ инээж
Мөрөөдөл даллах энхрий минь ээ
Нууцхан хайраа шивнэмээр
Нутгийн танхил бүсгүй еэ
Ай би нутгаа санахаараа
Аяар аяархан дуулан гэгэлздэг
Аав л ээжий хоёртоо очоод
Ярьж хөөрөөд ирмээр болдог оо
Уртын дууны аялгуу нь болбол доо
Уяраад уйлмаар сайхан байхиймаа
Унаган сэтгэлийх нь хайр нь болов л доо
Уяхан зүрхнээс уяатай байх юм аа
Говийн манхандаа заган шугуйтай
Голын хөндийдөө жимсэн төгөлтэй
Алтайн өвөр дэхь баянбүрдтэй
Ард минь хотлоороо жаргалтай
Аянч үүлсийн нүүдэлдээ эргэж хоргодон сэмэрдэг
Айраг дууны дугараатай налгар шаргал намраараа
Айлын жаахан бүсгүй хуримаа хийсэн уянгатай
Арван долооны өдрийг мартаж яахан чадах вэ
Сэтгэлд хөглөгдсөн нууцхан хайр
Уяан дээр минь дүүхэлзэх нь сайхан
Уулзъя гээд гадаа ирэхэд нь
Удаан хүлээлгэх нь наддаа сайхан
Бор борхон бургас нь болбол доо
Бодлын дундаас ургана даа хe
Ботгон ботгон нулимсаа
Ээжийгээ дурсаад ургана даа хe
Зээрийн шаргал дэнж дээр ханаа шийрлэн тухалсан
Зэрэглээ хатирсан талдаа хангал булгиулж аргадсан
Зовхи нь өөдөө монголынхоо нүүдэлч удмын үр сад билээ бид
Зоргоор амьдрах хорвоодоо босоо хийморьтой эр хүн эр хүн билээ би