Нарны гэрэл хурц болоход
Үүл үгүй бол нэн сайн
Насны багад эрдэм сурахад
Залхуугүй бол даанч сайн
Ангилал: Зохиол
Гэрлэн чимэглэлvvд жирвэлзэн анивчиж хотын шөнө эхэлжээ. Би бэлтгэлээ тараад гэр уруугаа яаралгvй алхав. Улаанбаатар зочид буудлын өмнөх цэцэрлэг дундуур гарахаар хэд алхтал нэг булиа эр жаахан охиныг алгадаад унагаах нь нvдэнд тусав.
Хайр харууслын хэдэн мөр холбон суухдаа
Хайртай ээждээ зориулж толгой холбож үзлүү би
Харамгүй өгөх сэтгэлээс тань угжиж өсчихөөд
Харамлаж таниас үзэг цаасаа нуужээ би…
Дэлхийг оюуны хүчээр эзэгнэнэ гээд бид цэцэрхэнэ
Дэгсдүүлж өөрсдийгөө суутан хэмээн цээжээ дэлдэнэ
Дэвэрч, цахарсан амаараа Чингисийн Монгол гэж бархирна
Дээрхийн хишиг баялгаараа харийн хүнийг мөнгөжүүлнэ
Монголын орчин үеийн утга зохиолын үндсийг тавигч, их зохиолч Дашдоржийн Нацагдорж 1906 онд хуучин Түшээт хан аймгийн Дархан чин вангийн…
Би єнєєдєр чамайг ямар ихээр дурсана вэ? Чиний нvд, харц, царай тєрх чинь тодоос тод орж ирэх тусам миний нулимс тєдий чинээгээр ундрах юм. Сэтгэл зvрхийг минь уралж саралсан он жилvvд тэртээд одсон хэдий ч би єнєєдєр чамайг ороолж зугтаасан бодлоосоо эрэн байж санах чинь юуны учир юм бол. Гуниглахын жаргал гэж байдаг гэж vv.
Жаргал Дэлгэр хоёр багын андууд. Цэцэрлэг, ясли, сургуулиа нэг ангид дүүргэж, гэрүүд нь ч нэг орцонд, аав ээж нь ч хоорондоо гэр бүлийн сайн найзууд аж.
Оюутан болоод нэг ангид орсон нь ч Дэлгэрийн ээж Цэцэгээгийн танил талын ач гэлтэй. Улсын сургуулийн томоохон ангид орч нэг жил суралцахдаа тэд нэг охинд сайн болох хувь заяа тохионо гэж хэн таах билээ. Тэдний ангийн Жимсээ төрөлхийн булбарай арьс, улззанг стильтэй хөөрхөн ялдам төрхтэй, бас хэний ч дор орохгүй өөрийгөө ойлгуулж, тоглоом тохуу хийж чаддаг, нээлттэй нэгэн билээ. Түүний араас хуйлрах залуусын тоо зөвхөн Жаргал, Дэлгэр хоёроор ч тогтохгүй.
Ууж үзсэн, амтыг нь мартсан дарс
Ууж үзсэн, амтыг нь мартсан дарс.
Шимж үзсэн, амтыг нь мартсан уруул.
Уншиж үзсэн амтыг нь мартсан шүлэг,
Угтаа эд цөм нэг юм байсныг
Ухаарч үзсэн.
10 дугаар сарын 3. Бид хоёрын танилцсаны 8 жилийн ойн өдөр. Гэвч юун танилцсаны ойгоо дурсах… Сэтгэл хоосрон, толгой задрах мэт ангалзан, цээжин дотор гомдол ч юм уу, гутрал ч юм уу нэг л их хатуу юм зангирч байна. Одоо би чамд гомдохоо ч больчихож дээ. Зүгээр л залхаж байна. Энэ амьдралын цаг минут бүрээс би залхаж байна. Хоёр өдрийн турш сураггүй алга болчихоод, танилцсаныхаа ойн урд орой нь гэртээ ирж шөнөжин агсам тавьж цамнасан нөхрийнхөө тухай гэрэл гэгээтэй юу бодож чадах билээ?
Майн дахь Франкфуртын нисэх онгоцны буудал неон гэрлээр солонгорон, бараг тасралтгүй нисэж буух онгоцнуудын хүрхрэх дуунд агаар доргилон байв. Бидний суусан <Ил -62> номхорсон морь шиг алгуурхан урхирсаар буудлын их дугарагаас салаалсан хонгилуудын нэгний амсарт ирж зогсоход олон зорчигч мөнөөхөн хонгилоор явж уужим саруул танхимд орцгоов.