Харанхуй шөнө айж явтал би
Гяхарч дуугарсан модон хаалганаас
Гүн амьсгаа саарал нөмрөг
Гишгэх газаргүй сонин царай
Түүнийг харсан орон зайнаас
Зарсхийн зугатааж хол явсангүй
Сонин царай зэрэгцэн ирснээ
Би жирийн хүн шүү дээ гэж хэллээ
Эмзэг уйтгартай нүдий нь хараад
Эргэж учирмаар хоолойг нь сонсоод
Итгэлээр уярч дагаад явмаар
Эгэл л хүнтэй шөнийг үдлээ
Цайзыг давж гэрэл асаан
Саглагар модны навчистай бүжин
Элдэв бодлоо хоёулаа мартан
Инээмтгий хүн зүүдэнд үлджээ
Эмзэг уйтгартай нүдий нь хараад
Эргэж учирмаар хоолойг нь сонсоод
Итгэлээр уярч дагаад явмаар
Эгэл л хүнтэй шөнийг үдлээ