Сэрүүн булгийхаа усыг хө
Рашаан чинээ санасангүй дээ хө
Сэгсгэр буурал ээжийгээ
Бурхан чинээ санасангүй дээ хө
Зохиогч: Урлаг
Бор торгон хантаазыг ээ хө
Бороо болоод цас хоёрт өмсөөд дуусав аа хө
Хайр гэрэлтсэн нүдийг чинь
Харах бүрийдээ дальдравч
Баясан булгилах зүрх минь
Байлдагч чамруу тэмүүлнэ
Би хэнтэй ч учирч болно
Гэвч чамтай л анх танилцсан
Бие биенээ бурхан мэт хайрласан
Гэгээн хайр л тэр байсан
Би тулганд цойлон дүрэлзэх хүчит догшин галын дөл
Би шүлэг тэрлэн шүүрс алдах омог бардам Монгол эр хүн
Би халхын сайхан бүсгүйн харааг булааж хайрыг татсан
Би сэтгэл сэргээх айзам урсгаж уяран сагах Монгол эр хүн
Тэр охиныг би олж харсан юм
Тэртээх алсаас түүнийг анх харсан
Харц тулгарсан тэр мөчөөс
Хайрын харцаар ширтлээ гээд
Халуун зүрх минь догдлон бодсон
Алсын газрын зэрэглээ нь хө
Адуу шиг мал шиг торолзоно
Алиа хонгор хүүгээ хө
Айсуй байхад нь баярлалаа
Хайрын мянган шувууд нь
Харцаар минь баясан жиргэнэ
Халуун хайрын домог нь Өнөөдөр эхэлнэ
Хатан нөмрөг цагаан шөнөөр
Чамтай анх учирахдаа ариухан бодол тээсэн
Чиний гарыг атгахдаа сэтгэлд минь одод гийсэн
Цэлмэг шөний саран дэргэд минь буух шиг санагдахад
Чин үнэнч хайраа үүрдийнх гэдэгт итгэсэн.
Gantai hadtai tuuraidny ho ai ho
Huchtei tsahiur manalzana daa ho
Hatiran hatiran hatirah mori mini
Hazaar daran duuhelzene l dee ho, ee ho