Холын газар усны уртад
Хайртай нутгаа санах юм аа хө
Хорвоо дэлхий түмний дотроос
Хонгор ээжийгээ бодох л юм даа хө
Зохиогч: Урлаг
Авъяас билэг тань гэрэлтэж мөнхөрсөн
Азын тэнгэр чинь дэргэд байгаа шүү
Амьдралын нулимасыг арчиж хайрласан
Алтан тайз чинь зүрхэнд байгаа шүү
Сураг тасраад удсан хонгор бүсгүйн араас
Суусар салхинд сундалж эрлийн жолоо тавилаа
Онгон хүлгийн туурай аяны уртад улдаж
Он жилийн уртад магнайн үрчлээ сүүдэртлээ
Холын тэртээх уулсын цаанаа
Хонгор минь чи сайн суунуу
Хилийн манаанд алсхан байгаач
Дэргэд чинь байгаа шүү сэтгэл минь
Энгэр бэлийн замаараа шогшуулж айсуй нь харагдана
Тэнгэр тэлсэн аавыгаа санаад л санаад л байна даа
Дуулаад дуудаад чиг сонсохгүй/ирэхгүй зүүдний алсад мордохдоо
Дүрээ орхиод явчихсан дууны тэнгэр аав минь ээ
Өнгийн цэцэгс ургаж гүйцээд
Өнгө гэдэг нь хосолно оо хөө
Өөрийн болгоогүй сэтгэлээ хөө
Өрөвдөж суугаад уйлна аа хөө
Туулж амьдарахад минь цээжинд гэрэл цацраасан
Дуулж алдарахад минь сэтгэлд уул нөмөрлөсөн
Зүүдэлж сэрэхэд наран эрхлүүлж жаргаасан
Зүрхэнд хайр ургуулж бадраасан
Минжийн сортой хархираан бэлээр
Эмжин ярайсан шинэхэн хот
Нинжин сэтгэлийн хайрыг булаасан
Миний хайртай Улаангом
Торгоны өнгө нь дараад байна даа
Төрхийн сайхан бүсгүй юү чи
Тоглож суугаад жаргамаар байна аа
Төөрөг тавилан холдоод байна даа
Төөрөг тавилан холдоод байна даа
Зүүдлээч үгүй учирлаар чамайг би олж харсан
Зөрж болохгүй тавилангаар ганцхан чамайг хайрласан
Зөрөг зам дээр таарчхаад харц тулгаран мишээхэд чинь
Зүрх сэтгэл минь догдлон байж хайраа оллоо гэж шивнэсэн