Насны нөмөртэй аавыдаа зориод очиход
Нарны ил наашлах шиг бодогдох юм аа
Буруу санаагүй цайлган удмынхаа
Буян хишигийг нь даахтайгаа болоо юу даа
Зохиогч: Урлаг
Амьдрал гэдэг хатуу ч гэлээ
Амин үр минь битгий уйдаарай
Арагдах хүмүүн цөөхөн ч гэлээ
Аавыгаа дээдэлж яваарай
Зөн билгийн цэнхэр тогоруу
Зэрэглээ зүсэн жигүүр дэвсээр
Холбоо хоёр нуурын цайдамд
Хонин дунд бууж явгалхад
Алтан нарны туяа нь
Цацардгаараа л цацрана даа хө
Азын ерөөлт хань минь
Түшдгээрээ л түшнэ дээ хө
Уйтай намрын тэнгэр уулс мэгштэл шивэрлээ
Нялхын жигүүр цуцааж нутгаа шувууд орхилоо
Цээж норгоод нөмөрсөн цэнгийн цагаан бороо
Цэнхэр цэнхэр уулс нь нулимсан дунд минь өндөлзөнө
Намрын наран ээж хоёрын
Элдсэн нэхий зөөлнийг яана
Торго шигээ…
Тээр тэнд үүлсийн доогуур
Тэнгэр хээлэн тогорууд дэвнээ
Уйтай дуу нь зүрхэнд унахад
Уяссан сэтгэл чамайгаа л санах юм аа
Дэнжээ дүүргээд дэрвүүлдэг ээ
Наадмын маань эрээн майхан аа хө
Дэлхий доргиод ергүүлдэг ээ
Хурдны маань түмэн агт аа хө
Талын үнэрт салхи чи
Талаар нисэн өнгөрөх дөө
Танхил хонгор түүнд минь
Танил дууг минь дамжуулаарай
Омог цэнхэр эгшиглэн амар амгалан дуун
Одонд үүрсэх хүлэг айлын бараа
Саяхан тэнцсэн унага Монголоо эрэн янцгаахад
Ижий гүүнийн эрэгцээнд нь сэтгэл минь сэмэрлээ