Өсөрсөн цусн тасарсан махан
Ор ганцхан кэлтэй билее бидн
Нүүгеед ёвсн таныгаа санахлаа
Нүдем нулимсаар дүүрнее
Зохиогч: Урлаг
Эрийн хийморь сэргээсэн
Хүлгийн сайхан удамтай
Эцгийн дүрийг бодогдуулсан
Хүүгийн хайртай тэсийн гол оо
Хайрын цэцэрлэгт навчис алдраад
Хайлган бодол минь чамайгаа дурсана
Энхрий насаа би харцнаас чинь эрлээ дэ
Хонгор насаа чи хайраас минь эрээрэй
Дэндүү дэндүү тодохон доо
Дэврүүн балчир нас минь дээ
Дээлэнд жаахан тоодгордоо
Дэггүй хөөрхөн дүү минь ээ
Сартай шөнийн сэлүүхэн дээ
Сайхан байгаль ганган чиг байна
Салаад одсон амраг чамайгаа
Санан санан дуулмаар байна
Дэрэн дээр саран асгарсан
Зөөлөн салхитай тэр л шөнөөр
Дэргэдээ чамайгаа хайрлаад би
Шивнэлдэнхэн тэврэлдэнхэн
Удмаас хурдан хүлгийн давхиа
Уургын үзүүрт салхи нь исгэрнээ
Уулын нугийн өвс нь сугсраад
Дөрөө таваг шүргэм байнаа
Адуу минь зүсээрээ сайхан байна даа
Бүүвэй аяланхан мэлмэрүүлдэг ижийтэй билээ би
Бүс нь чанга ухаан хурц өндөр хөх эцэгтэй билээ би
Уран биелгээний аясаар намилзан долгиотох
Угаасан устай билээ би
Эрдмийн аянд хүний нутагт
Энгийн даруу сайхан явбал
Ээжийн гар шиг зөөлөн илбэнэ
Нутгийн минь салхи уу даа чи
Суль тэлмэн сэтгэлийг
Сульдааж яахан болох вэ
Сумын жаахан Цээмаагаа
Сураггүй яахан мартах вэ