Эрдэнэ засгийн унага нь
Эрэмгий болоод жороо доо
Элст манхнаар нутагтай
Эмгэн буурал ээжтэй
Зохиогч: Урлаг
Хэрлэнгийн барьяа л гэж ахын минь үү нутаг
Хөхрөн хүдэнтсээр харагдана билүү зээ
Хэрлэн гэгч гол мину хөөрхий
Хэнтий Хаанаас эхтэй билээ зээ
Зээ, уяхан замбуу тивийн наран нь
Энэхэн бүх дэлхий даяхнаараа
Мөхдөлгүй мандсаар байдаг л билүү зээ, та мину зээ
Сэрүүн сайхан хангайд
Тунгалаг ус урснаа мину зээ
Сэтгэлийн дундаас тодорхой
Миний нэгэн алдрай мину зээ
Саруул тал
Саруул л тал нь байваа чиг хө
Шавартай намагтайг нь мэдээгүй
Сайхан төрсөн түүнийхээ
Жаахан шаргын шогшоонд нь
Томоо нь муухай даслаа даа
Жаахан түүнийхээ аашинд нь
Сэтгэл муухай гунихарлаа
Зүүдээ, нойрны минь дотор оо ай
Зүрхний маань Гоолингоо нь үзэгдээд байх юм аа ай
Зүйлчлээд хэлсэн үг нь ээ хөө
Миний маань цээжинд хадаастайхан байх юм аа ай
Ар хөвчийн унага
Ар хөвчийн унага нь
Агсамхан болоод жороо
Амрагийн жаахан хүүгийнхээ
Үйтэн хуаран дээл нь болвол
Үлэмж соньхон хээтэй
Үеийн жаахан хүрээ бүсгүй нь
Үйлийн үргүй төржээ
Холын тэнгэрийн одод бүхэн нутагийг минь санагдуулна
Харийн газрын бүсгүйчүүд хонгор чамтай минь ижилгүй
Оройдоо чамайгаа бодон бодсоор ориглон байгаа хайрын дуугаа
Одтой шөнөөр хонгор чамдаа аялан дуулья