Бор борхон бургас нь болбол доо
Бодлын дундаас ургана даа хe
Ботгон ботгон нулимсаа
Ээжийгээ дурсаад ургана даа хe
Зохиогч: Урлаг
Зээрийн шаргал дэнж дээр ханаа шийрлэн тухалсан
Зэрэглээ хатирсан талдаа хангал булгиулж аргадсан
Зовхи нь өөдөө монголынхоо нүүдэлч удмын үр сад билээ бид
Зоргоор амьдрах хорвоодоо босоо хийморьтой эр хүн эр хүн билээ би
Хэнд ч нэг л зангаараа
Хээгүй өтөлсөн аав минь
Далдхан нөөсөн хайралдаг
Дандаа өлгийтэй өсгөлөө дөө
Гэгээн мөрөөдлийн цэв цэнхэр үдшийн
Гэрэлт сарнаар чи минь наддаа ирнэ
Будрах цасан зөөлөн эргэлдээд
Булгих зүрхнээсээ хайрын дуу аялна
Итгэл сайтын үр билээ
Сэтгэл сайтын үргэлжлэл билээ
Ижийн хайраар цангаагүй билээ
Эцгийн нөрмөөр дутаагүй билээ
Front textАмьнаас нь тасарсан амь билээ чи
Ачлалтайхан ээжиигээ хайрлаж яваарай
Сэртэс хийлгэж цочоон шаналгаж ижийгээ
Сэтгэлийг нь битгий чилээгээрэй
Сэтгэлд дотнохон дууг тань
Сонсмоор байна аа ээжээ
Сэрхэд барьдаг цайг тань
Уумаар байна аа ээжээ
Эгшиглэн дуулах хуурын чавхдас хосоороо
Эрхлэн жаргах чи бидэн хоёулаа
Хайр хайрандаа дэлгэрч жаргая даа хоёулаа
Хамтдаа байж нарыг мандаая хоёулаа
Мөнхийн шаргал наран
Мөнгөн эрдэнээр асгарнаа
Учиран золгох сэтгэлийн хайр
Үүрдийн жаргалыг авчирнаа
Аадар цутгаж байв чиг чамруу л гэнэ дээ би
Алс хүний нутгаас чиг чамруу л гэнэ дээ би
Чамайгаа л гэнэ дээ би