Харцыг чинь санаад би хайлан дурсдаг
Хацрын чинь туяанд дуулан сэргэдэг
Буурцган зүрхэндээ хоюулаа байдаг
Бусдын тэвэрт чи минь жарга даа
Зохиогч: Урлаг
Өрмөл шаргалыг хормойдсон
Өмнийн нарыг түнэлсэн
Хадаг яндар Завхан гол
Хаа хүрэхээр тэмүүлнэ вэ
Зогссод байх нь аялгуу түрээд
Зоргол халиун буга нь урадах юмаа
Нүцгэн уулсаа аргадан таалаад
Нүдэн нуур уилаад байх юмаа
Сэтгэлийн тооноор уулс гэрэлтэнэ
Сэмээрхэн дотогшоо нулимс бөмбөрнө
Долоон өртөөгөөс дэргэд минь зүмбэрлэсэн
Дорнын намуухан Отгонтэнгэр минь
Ногоон торгон дээлээрээ
Хичнээн ч жил гоёлоо доо
Нартай сартай хорвоодоо
Хичнээн ч жил амьдарлаа даа
Бүтэн нойртой хонож үзээгүй
Бүлээн цайгаа ууж амжаагүй
Ганцхан биений жаргал эдлээгүй ч
Газар дээр миний ээжий
Оддын доор хуучрах эрт урьдын домогтой
Онгон уулаа тэврэх шиг ижий таны төрхтэй
Бүстийн цэнхэр нуураа санаад байна
Бүртийж хоцорсон ээжээ үгүйлээд байна
Нар сарны ивэлсэн сүү
Бялхаж мэлтэрсэн агар завья
Намиа салхины мөнгөн уулаа
Бүртээж номхорсон булаг рашаан
Алтайнхаа уулсыг юугаан болгоод
Асарлуулан сүмбэрлүүлэн зүүдлэв ээ би
Аавын минь заяатай нутаг болооод
Амгалан нойрондоо зүүдлэв ээ би
Аяа хөөрхий алдрай мин уу зээ
Ургуулан ургуулан бодоход минь
Уул шиг нөмөртэй аав минь дээ хө
Нутгийн тахилгатай овоон дээр
Нуруутай жаахан Зотол минь ээ хө