Зарим охидыг мэлхий болгоод
Замагт нууранд шидэж орхиод
Завин дээрээ налайж хэвтээд
Амар тайван амьдрах юмсан
Зохиогч: Урлаг
Бид өндөрлөгийг мэдэрч байна
Хахир хатуу бүхнийг
Зүрхний цохилт бүхнийг
Амьсгалын давтамж бүхнийг
Ядуу учраас би охидтой явахаас ичдэг
Янаглал хайр сэтгэлд учиргүй дуртай ч
Хоосон халаасандаа хүслээ боогдуулж
Гудамжаар гунигтайхан тэнэдэг
Ганц бие залуу
Хааяа будаа болдог өрөө
Үүдэнд ирдэг олон зочны
Үлдээсэн эл тэмдэг
Хорин түмэн агтаараа
Хорвоо дэлхийг эзэлсэн
Хорин хоёр хатантай
Хосгүй баатар Чингис
Хундага дарсны ард гуниглан суухдаа
Хурмастын зүг харлаа
Диваажинг хайлаа, диваажинг хайлаа
Таныгаа хайлаа гэвч олсонгүйээ
Би чив чимээгүй нам гүн рүү уусаж байна
Хайр дурлал намайг хүнд шархлуулжээ
Диваажин надад хаалгаа нээхгүй байна
Бурхад ядарчээ биднийг мартжээ
Арван таван насандаа дугуй авах гээд
Чадлаараа мөнгө цуглуулж
Чармайж мэрийж явахдаа
Чамтай би тааралдаад
Би тамхиа татаад дуусаж байна
Их л бардамхан түүнийг гишгэж хаяна
Сүүлчийн гэрэл гэгээ ариун сайхан бүхнээ
Yүн шиг би өөрөө гишгэлсэн
Front textТалын таван толгой дээгүүр наран цухуйхад
Тансаг амьдрал зүүдэлж сэрээд нүдээ нухлана
Хатуу бэрхийг амсуулж ханадаггүй тоостын зам дээр
Хал үзэж яваа нэгэн бадарчин