Нартын жаргалыг би
Анхлан амталъю гээд
Ариухан дурсамж хөглөн би зүүдэллээ зүүдэллээ
Зохиогч: Урлаг
Ботго нь эндсэн ингэн тэмээ
Борхон толгодыг ганхтал буйлна
Боривоо хөштөл алсыг харуулдаад
Босоо салхинд нь горьдонгүй минь буйлна
Чамайг олсон өдрөөс хойш
Зүүдлэх гэж хүлээсэн шөнө
Ямар их дулаахан байсныг бодон бодохоор би
Дотроо уярч суудагсан
Наран жаргаж толгод бүүдийнэ
Намираа зөөлөн салхи эргэнэ
Бүлээн нулимсанд бүрэлзэх тэртээд
Бүртийж ээж минь харагдахгүй л юм даа
Энэ жилийг би түгжинэ
Шинэ жилийг надтай л цуг бүжнэ
Хэн ч намайг үзэн ядахгүйээ
Хэн ч намайг тайзнаас түлхэж чадахгүйээ
Цэлмэг тэнгэрийн нарыг ширтээд
Цэцгэн увидасын өнгийг хараад
Зулзаган хусны үнэрт согтоод
Зуны бороонд нороод гүймээр
Чамтай учрах л гэж замбуулинд би төрсөн юм
Чанга тэврэн үнсэж, уяран хайрлах гэсэн юм
Дуу шиг хорвоод хайрыг дурлалыг юутай зүйрлэх юм бэ?
Эргэн тойрон цэцгэс
Газартаа яаж эрхэлнэ
Энэхэн залуу нас
Дурлалдаа тийм яарна
Чамд минь хүмүүс дурласан гэж
Энд тэндээс надад шивнэн хэлээсэй
Энэ л зүрх минь тэр л үед баясаж
Энхрий чамайгаа улам хайрлахсан
Өглөө болгон сэрхэд минь
Бүх л юм байна дэргэд минь
Нэгэн хэвийн амьдрал минь
Олон ангит кино шиг