Намрын тэнгэр чамайг хэн миний адил гомдооно вэ?
Найрсаг хорвоод яагаад чи над шиг гуниг зарлана вэ?
Бүхэл шөнөжин чи миний цонхны цаагуур уйлах юм
Шилэн дээр бөмбөрөх дуслууд чинь миний нулимстай хослоно
Зохиогч: Урлаг
Үдэш байсан ч алхааг чинь би танилаа
Урьд эртийн явдал зүрхний минь гүнд амиллаа
Уулзаж байснаа нэхэн нэхэн саналаа
Уйлахгүй гэсэндээ харцаа нуун зангирлаа
Би магадгүй чамайг үргэлж харахгүй
Би бүхэл шөнөжингөө чамайг тэврээд нойрсож чадахгүй
Гэхдээ би мэднээ зүрхнийхээ хамгийн гүнд
Ганцхан чамайг хайрладаг явуулж чадахгүй baby
Чи хацрыг минь хайрч байна
Ямар хүйтэн үнсэлт вэ?
Халуухан л байдагсан
Эхлэх ёсгүй хайрын
Би чамайг хайрлаж харамлаж
Бие сэтгэлээ чамдаа зориулж
Гэнэн залуу насаа намрын навчис шиг гээчихээд
Гэгээн хүслэнд цаламдуулж явна даа
Зөн зүүд минь чиний инээхийг үзээд аз жаргал мэдэрнэ
Зүрх минь хайраас өөр юунд ч итгэж чадахгүй ээ
Хайр амлаач, чиний үг бүхэнд итгэх энэ хормыг бүү алдаач бас авраач
Чамгүйгээр өнгөрүүлэх тэр өдрүүдээс
Өдрөөр сэтгэлд гарсан тэргэл саран
Шөнөөр мандсан өнгөт наран
Чиний зүг сэтгэл минь тэмүүлсээр
Өглөө сэрэхэд чиний тухай
Хүсэл зүрхэнд минь бий
Зорьсон зорилго мөрөөдөл бас бий
Сайныг л гэж зөв байя
Хүндэтгэе хүмүүсээ бие биенээ
Зүрхэнд минь гэрэл төрнө
Зүүдэнд чи минь надтайгаа байгаач
Зовхинд минь нулимс дүүрэн бүрхэн ирсэн ч
Зоргоороо хайрлана аа
Тайван намрын өнгө нь халиун
Тансаг олны итгэл халуун
Суугуул нутгийн уудам хөндий
Суурь сүргийн бараа дүүрэн