Цээжний гунигаа нулимас болгоод
Цэцэгсийн дэлбээнд шүүдэрлүүлж орхиод
Усны шувуудыг алсрах цагаар
Учралт чинийхээ дүрийг үгүйлнэ
Зохиогч: Урлаг
Бороотой vдэш бараан шөнөөр
Шалтгаангүй намайг гуниг нөмөрхөд
Бодолдоо гэгээ асаан чамайг
Чамайг бисанадаггүй гэж үү
1 ohintoi bi olon udaa taaraldsan
Ter bolgond bi yahaa medehgui sandardag bailaa
Harin neg odor taniltsah az zavshaan nadad tohioson
Ter bol chi
Цагаа би харлаа
Дахиад хоцорлоо
Нар л харин намайг хүлээлээ
Би бодсоор яваад дахиад хоцорлоо
Саяхан тэр нэг охинтой танилцаад
Салж чадалгүй нэг нэгэндээ дасчээ
Хоног өдрүүд баяр жаргалаар дүүрэн өнгөрөвч
Хосгүй сайхан нүдэнд нь гуниг нуугдсаныг олжээ
Дуртай дарснаасаа уйдаж болно оо
Дуртай дуунаасаа уйдаж болно оо
Дурлалаас уйдсан хүн байхгүй ээ
Хайраасаа уйдсан хэн ч байхгүй ээ
Хайрт минь чи бид хоёрын ариун сэтгэл минь
Хайрын дээд хайр билээ, дурлал минь
Хуримын алтан өдөр хувь заяа минь ханислаа
Хуримын энэ өдөр жаргалтай
Минии бичсэн захидлыг хеерген салхи уншаад
Чамд хаиртаиг минь хэлээгуи гэж уу
Унэн шуу гэж учирлаад ч яах вэ
Хоёулаа үнсэлцхүү үнсэлцхүү яг одоо
Хүүхнүүдийн хайрыг булаасан хехее Намжил
Хамгиин сак машинтай хехее Намжил
Бас хеерхен хэдэн тегрегтэй хехее Намжил
Хүнлэг саихан сэтгэлтэи хехее Намжил
Итгэлт сайхан хань минь дэргэд ч танаараа л дутаж явна би
Эвийлж хайрлах ээж минь байгаа ч таныгаа л үгүйлээд байх юм
Алтан наран ээвч илчгүй мэт санагдана
Арван тавны саран гийлээ ч гэрэлгүй гэмээр бодогдоно