Орой дээрээс зулай төөнөн ээх наран
Оргим эрдэм соёл ундрам эх үеийн
Улам өргөн ч өрөөндөө сургах хүсэл
Ургах бүрдээ уужим хорвоод мандав аа
Зохиогч: Урлаг
Хүсэж мөрөөдөж явахгүй юм бол
Хүн байгаад яах юм бэ
Насаараа үнэнч явахгүй юм бол
Найз гэж байгаад яах юм бэ
Итгэл сэтгэлээрээ би чамд үнэнч байя
Энхрий хонгор минь болооч
Гунигийг минь тайлж чи үг хэлэхгүй байхад
Гуйсан болгоныг чинь зөвшөөрч би чадна гэж үү?
Чамайг ярих болов уу гэж
Цаг харан удаан хүлээлээ
Yнэнч сэтгэлийг минь шалгах гэсэн мэт чи минь
Yдшийн бүрий үүрийн гэгээ намайг нөмөрлөө
Тэнгэрт тэргэл саран тольдон гийж
Түүнийг минь надаас харамлан ширтэнэ ээ
Хүсэл хайрын дуугаа ганцхан
Чамдаа зориулан дуулъяааа өүөүөүөү
Хүн болгон үхэшгүй мөнхийн усыг мөрөөддөг
Үлгэр домгоор эрж хайдаг
Харин тэд сэтгэл зүрхэнд нь ямар агуу их
Мөнхийн итгэл хайр байдгийг анзаардаггүй
Мээдээ, Ганаа:
Халаасандаа мөнгөгүй явахад
Салхи хүртэл жихүүн
Хайртай ч гэж хэлж чадахгүй
Дүүжүү алсаас ирээд
Дүүрэн амьсгаа авахад минь
Мөнхийн усыг амсах шиг
Цэлмэн цэлмэн уужраад
Дулаан харц чинь удаан үнэн
Дуусахгүй миний л хайр
Хэнийх ч биш миний хайр
Шөнийн тэнгэрт одод түгээд
Шөнийн саран орчныг гийгүүлж
Саяхан танилцсан чиний минь царай
Саран авхайгаас тодхон харагдах