Аялан дуулах чиний минь хоолойтой
Адилхан өнгөөр уянгалан ганганаад
Алаг нүдний сормуус шиг дэрвээд
Аглаг тал дээгүүр шувууд буцлаа
Зохиогч: Урлаг
Чиний нүдийг сайхан гэдэг
Сэтгэл татах лад увидас нуугдсан
Чиний сэтгэл уярам зөөлөн
Шивнэх салхи бороог зүйрлэмээр
Амьдрал гэдэг диваажин биш шүү дээ
Хүн гэдэг чинь гэгээн бурхан биш шүү дээ
Орчлон хорвоо дээр бүтэхгүй зүйл гэж байдаг юм
Хагацахгүй хосууд учрахгүй хоёр гэж байдаг юм
Учралт хоёр нь чи бид хоёр уу
Алтан хавчаараар хавчсан үсээр чинь
Аясын салхи наадан тоглоно
Ариун дурлалын жаргалыг эдлээд
Амраг чамайгаа налан суух юмсан
Хонин цагаан үүл нь ээ хөө
Хувирч сэмрээд нүүлээ дээ хөө
Хонгор жаалхан чамтайгаа би ай хөө
Ханилахын заяа ч дутлаа даа хөө
Зүрхнээс хайлан ундрах
Зүйргүй ялдам аялгуунд
Уяран бүжих
Турьхан танхилхан бие
Нүүрнээс чинь туяа цацарч нэвт гийгүүлнэ
Нүднээс чинь гэрэл бадарч толь томруулна
Зүрхэнд чинь лянхуя дэлгэрч нэвт харагдна
Зүүдэнд минь наран мандуулж сүлд сэргээнэ
Ээрэм талын сэвэлзүүр салхи
Эцэж ядраад амарсан юм уу?
Амраг хосын яриаг сонсохоор
Амьсгаа даран чагнасан юм уу?
Уудамхан гудамжаар алхалж явахад
Улиангарын навчсаар салхи нь наадаад
Улаанбаатарын минь тунгалаг агаар
Уушиг цээжийг тэнийлгэн сэвших нь таатай
Саргүй шөнийн сувдан шүүдрийг
Шимсэн цэцэгс сэрүүн байна
Сэтгэлтэй чамдаа хэлсэн үгийг
Сэрүүн цэцэгс сонссон болов уу