Төрсөн нутгийн үзэмж шингээд
Танхилхан чамайг үзэсгэлэн болгожээ
Төрүүлсэн эхийн чинь намба шингээд
Хонгорхон чамайг энхрийхэн болгожээ
Зохиогч: Урлаг
Нарлаг монголын цэлмэг тэнгэр доор
Найрамдалт нөхдийн цэнгээнт инээдийн дунд
Баяр хөөртэй сайхан танилцсан
Болгар найз минь сайн байна уу
Болгар найз минь сайн байна уу
Хааяа хүмүүс надтай дэндүү дотносох юм
Харин хэрэгтэй цагт олдохгүй ховорхон юм
Ингээд бодохоор бусдын амьдралыг давтахгүйгээр
Зөвхөн өөрөөрөө хэзээ ч буцахгүйгээр
Амьдарч байсныг минь мэдээгүй ээ чи
Хайрлаж байсныг минь анзаараагүй ээ
Харанхуйд нуугдсан сэтгэлээ би нээж
Хайрын захиагаа нулимсаараа чамд бичнэ
Дуулим орчлонгийн намуун үдшээр
Дурдитмал мөнгөн саран гийнэ
Дурлал хайрын минь гэгээн аялгуу
Дуурсан уянгалан зүрхэнд ууслаа
Цэлмэг тэнгэрийн саран дор
Чилээж л сууна даа сэтгэлээ би
Чимх зуурын зүүд хойроо
Чимж л явна даа чамаараа би
Зөөлөн дулаан үг чинь ээ
Зүсэр бороо шимширнэ
Зөрүүлж төөрүүлсэн хоногууд чинь
Зүс биеийг гундаана, гандаана
Уйлж гундан гуниглахад уруул дэвсэн
Ухаангүй загнахад минь зэмлэсэн
Эндүүрч алдахад минь эрхлүүлж эвдээгүй
Хайраа хувааж өвдсөн миний ээжий
Зүүн уулын солонго нь баруунаа татсан ч яахав дээ
Зүүдлээд л сэрэхэд минь миний ээжий
Дэргэд минь л байвал жаргалтай
Алсхан яваад ирнээ гээд
Хайрыг минь чи аваад явсан
Хаа холоос
Чамайг би чинь эргээд ирнээ гээд
Хоног тоолон би чинь хүлээсээн