Цэцгийн дэлбээнд алчуур унагах шиг
Чамдаа би хайраа үлдээлээ
Сэтгэл минь зунаараа дэлгэрсээр байтал
Сэрүү татаад даарах шиг
Зохиогч: Урлаг
Гунигийн бороо зүрхэнд шивэрсэн ч
Сэтгэлийн чинь нөмөрт дандаа дулаацсан
Амьдралын салхин бодлыг жиндүүлсэн ч
Алдарч үзээгүй итгэлд хөглөгдсөн
Зүрхийг минь булаасан сэтгэлийн
Зүйрлэшгүй сайхныг бодохлоор
Зөвхөн чиний төлөө юм шиг
Зөнгөөрөө бүхнээ чамдаа өгсөн
Манарч гиюүрсэн сэтгэл минь
Ганцхан чамайгаа мөрөөдсөөр
Хамаг бусдыг бүгдийг нь мартсан
Анхны үнсэлт чинь намайг
Тэвэр дүүрэн цэцэг өгч
Сэтгэл гаргах сайхан байдаг ч,багадах биш үү
Тэнгисээр хамтдаа аялна гэж амлалт өгөх
өчнөөн гайхам ч, дутуу биш үү
Чамайгаа үдсэн тэр нэгэн өглөө
Гэрийнхээ зүг гансран явахад минь
Тэнгэр бүүдгэрхэн ч миний сэтгэлд
Гэгээн хайрын гудамж үргэлжилнэ
Цэнхэр дурдан алчуураа
Цэцэг навчаар гоёлоо
Цээжний янагаа санахдаа
Цэргийн хороо илхэн байна
Жаргалтай, зөөлөн гунигтай
Халуухан энхрийхэн өдрүүд ээ
Дуусгамааргүй аялгуу шиг
Эгшиглэн надтайгаа энд үлдээч
Хүслийн жигүүртэй хүүхэд нас минь
Хөөр баяраар дүүрэн байгаасай
Хүч дэлхийн хаана ч ялгаагүй
Хүүхэд бүхэн инээж байгаасай
Алд биенээс … сүүн бурхан ижийдээ
Аз жаргалынх нь түлхүүрийг атгаж ирсэн нар нь билээ би
Ад зэтгэрийнх нь үүдийг хааж төрсөн хүү нь билээ би, ээжээ