Хүзүүн дээр гэнэт үнсэн юмсан
Хүнийх гэдгийг нь мэдсэн юмсан
Эргэж хараад тэвэрсэн юмсан
Эцсийн удаа гэж бодсон юмсан
Зохиогч: Урлаг
Бодол санаагаа би өөрчиллөө
Бойнг 747
Хагас сайны орой гэхэд би эндээс
Өөрийн зорьсон газартаа би очино
Урьхан хаврын намуун шөнөөр
Уулын цаанаас шувууд ирлээ
Онгон талын цагаан нууранд
Одтой наадан дуулж хонолоо
Сар нарны гэгээ улаан сарнай
Сайн сайхныг ерөөж байна
Жаргалын өнгө залуусын дуугаар
Хамтдаа аялмаар хамтдаа байна
Ботго нь гунганах сүргийн дэргэдээс
Гэгээ татан наран ургана
Таанын амтат цайгаа дээжлээд
Талын монгол айл өглөөг угтана
Чамдаан би хайртай гээд
Чихэнд минь шивнэсэн тэр л шөнө
Тэргэл сар нь намрын зүүдтэй
Тэр л чигээрээ сэтгэлд минь хоногшсон үлджээ
Сартай шөнийн анирхан алсад
Сансрын хүрдэнд одод тоглон мишээнэ
Сайхан амрагаа тэврэн суухаар сэтгэл уяран хайлна
Салахын зураггүй учрал минь чамдаа би хайртай
Чиний харц миний сэтгэл зүрхэнд бороо болон шивэрсэн
Зөөлөн шиврэх борооны дуслууд миний зүрхэнд хайрыг мэдрүүлсэн
Үнсэх уруул чинь цохилох зүрхнээс хайрын илчтэй
Халуун сэтгэл хэлэх үг чинь жаргал авчирсан
Yес үесхэн бороо нь хүртэл
Yйлэндээ эрхлээд уйлаад л байна
Yд дундын нас минь хүртэл
Yнэнд саатаад уясаад л байна
Дэрэн дээрээс толгой өндийж гадаа яаран гүйлээ
Дэлхий ертөнц урьдын адил зөөлөн эргэн эргэсээр
Дэврүүн сэтгэлд чамтай учрах хүсэл намайг эзэмшээд
Дээх нь таарсан өнөө л газраа дахиад би чинь ирлээ