Амьдарч байсныг минь мэдээгүй ээ чи
Хайрлаж байсныг минь анзаараагүй ээ
Харанхуйд нуугдсан сэтгэлээ би нээж
Хайрын захиагаа нулимсаараа чамд бичнэ
Зохиогч: Урлаг
Дуулим орчлонгийн намуун үдшээр
Дурдитмал мөнгөн саран гийнэ
Дурлал хайрын минь гэгээн аялгуу
Дуурсан уянгалан зүрхэнд ууслаа
Цэлмэг тэнгэрийн саран дор
Чилээж л сууна даа сэтгэлээ би
Чимх зуурын зүүд хойроо
Чимж л явна даа чамаараа би
Зөөлөн дулаан үг чинь ээ
Зүсэр бороо шимширнэ
Зөрүүлж төөрүүлсэн хоногууд чинь
Зүс биеийг гундаана, гандаана
Уйлж гундан гуниглахад уруул дэвсэн
Ухаангүй загнахад минь зэмлэсэн
Эндүүрч алдахад минь эрхлүүлж эвдээгүй
Хайраа хувааж өвдсөн миний ээжий
Зүүн уулын солонго нь баруунаа татсан ч яахав дээ
Зүүдлээд л сэрэхэд минь миний ээжий
Дэргэд минь л байвал жаргалтай
Алсхан яваад ирнээ гээд
Хайрыг минь чи аваад явсан
Хаа холоос
Чамайг би чинь эргээд ирнээ гээд
Хоног тоолон би чинь хүлээсээн
Цэцгийн дэлбээнд алчуур унагах шиг
Чамдаа би хайраа үлдээлээ
Сэтгэл минь зунаараа дэлгэрсээр байтал
Сэрүү татаад даарах шиг
Гунигийн бороо зүрхэнд шивэрсэн ч
Сэтгэлийн чинь нөмөрт дандаа дулаацсан
Амьдралын салхин бодлыг жиндүүлсэн ч
Алдарч үзээгүй итгэлд хөглөгдсөн
Зүрхийг минь булаасан сэтгэлийн
Зүйрлэшгүй сайхныг бодохлоор
Зөвхөн чиний төлөө юм шиг
Зөнгөөрөө бүхнээ чамдаа өгсөн