Гансарч хүлээсэн хайр
гэнэ гэнэхэн учрах даа
гэргийтэй гэж мартчихдаг
гэнэ зүггүйхэн үнсүүлчихээд
Зохиогч: Урлаг
Бүлээн бороо
хүйтэн намрын бүлээн бороог дагаж уйлмаар санагдана
хурсан навчис бүхэн цэцэгсээ дагаад уйтай
урсах нулимс шиг борооны эгэл түмэн дуслуудаас
Бусдын энгэрт дассангүй
бороон дуслууд даарахдаа цас болон жиндэж
богинохон зуны улирал намарт уусдаг уу
сэтгэл минь гомдохдоо нулимас болон урсавч
Будан суухаас минь өмнө
бороо шивэрч цэцэг дэлгэрлээ ч намар л болно доо
буян дэлгэж ээжий минь байлаа ч нас нь өтлөнө дөө
үүл нь нөмөр ч цас нь хөглөрлөө ч хавар л болно доо
Сэрүүн зүүд шиг амьдрал
Дүүрээд дүүрээд нулимс мини
Нүдний аяганд багтахгүй ээ
Дүрлаад дурлаад сэтгэл минь
Нөмгөн үнэнээ ялгахгүй ээ
Бидний аз жаргал
миний аз жаргал инээмсэглэл дээр хүслээрээ сэтгэлээрээ хамтдаа
халуун алга ташилтыг дахин сонсмоор ханашгүй тэр жаргалыг мэдэрмээр
хүмүүнийг сэтгэлийг дуугаар хөглөөд хүсэл мөрөөдлөөр жигүүрлэн амьдрах бид дуртай
Би чинийх биш
чи энгийн нэг дүртэй биш
цаанаа л нэг нүдэнд дулаахан
царайлаг хөгжилтэй залуу юм
Арван тавны сар нь
Агаар дээр дэгдлээ хө
Ар өврөөн дагаад
Үүл нь үгүй юу юм бэ хө
Антигона
Хар цагаан атаа жөтөө дүүрэн хорвоод би
Харц дээгүүр омог бардам удаан амьдармаар байна.
Хүлэг янцгааж хүүхэд ноолсон ертөнцөөс
Нарны гэрэл мандан гэвч
Чиний дээр сүүдэр байна хараач
Хүн бүхэн тэгш эрхтэй гэвч
хөөрхий зарим нь мэдэхгүй даан ч