Би хээрийн салхинд ариуссан энгэрийн ганцхан модны навч
Би энхрий нутгаа бусдаас харамлаж дээшээ огших монгол эр хүн
Зохиогч: Урлаг
Бууж мордохдоо буурал аав минь
Инээж явдгийн учрыг олъё доо
Дуулж суухдаа буянтай ээжий минь
Уйлж байдгийн ухааныг таний даа
Алтан нутгийн бүлээн уул аа
Ариун нандин шүтээн уул аа
Баатар зоригт эрийн шинжтэй
Баян уул нутгийн шүтэн минь ээ
Хараацай шувууны дэгдээхэй шигээ
Харцан дундуураа дуудаад байна уу даа
Ээ бүүвэй ээ бүүвэй ээ бүүвэй бүүвэй
Баянхаанай ууламнай
Бугын урамдаат нютаг
Анханай саhанаар яаранхай
Ахай абагайн нютаг
Дөнгөж өнөөдөр цолоо зүүгээд
Догдлох сэтгэл баяраар дүүрэн
Болзоот янаг чамдаа өнөөдөр
Байлдагчийн сэтгэлээс дуулж сууна
Авьяас билгийн нууцыг нээж
Ажиллах урлахын үйлэнд сургасан
Алтан гартай ариун дээд
Ардын багш миний багшаа
Чамайг би цэцэг цэцэгийн сайхан сарнайхан гэвэл
Салхин найз нь байж таарна
Урьхан хонгор аялгуунд минь
Уяраад л
Ургах
Ув улаахан сарнай юу даа чи
Гэгээн зөвлөл орны
Найртай сайхан тусыг
Нэгэн хүүтэй эхийн
Хайртай зүйрлэм сэтгэлийг
Цэлмэг тэнгэрийн саран дор
Чилээж л сууна даа сэтгэлээ би
Чимх зуурын зүүд хойроо
Чимж л явна даа чамаараа би