Жаргадаг цэнгэдэг хорвоо дээр би
Чам шиг амьдарч чадахгүй л юм байна
Энэ л жоохон бие минь хип хоп
Энэ бор жаал энэ бол би
Жаргадаг цэнгэдэг хорвоо дээр би
Чам шиг амьдарч чадахгүй л юм байна
Энэ л жоохон бие минь хип хоп
Энэ бор жаал энэ бол би
Зохиогч: Урлаг
Сурагчийн цэвэрхэн хувцсыг анхлан өмсөөд
Сургуулийн босгыг дөнгөж алхлан орчихоод
Бусдаас илүү том болчихсон юм шиг
Бужигнаж явснаа би
Хэзээ ч марташгүй
Сүүмийх зэргэлээнд гэгээ анирлахад
Сүсэглэхийн эрхэнд ээж минь бодогдоно
Хүүгээ ирнэ гээд сүүгээ өргөөд
Хүслээ чилтэл алсыг ширтээ дээ
Таван хаврын яргуй болж нэг л хөндийл ургасан
Таван намрын навчис болж нэг л молноос хийссэн
Таван жилийг тавин жил шиг хөгжөөсөн
Танхил ч юм шиг хэрсүү ч юм шиг оюутан билээ би
Хүний дайтай яваарай хүү минь гээд
Хүмүүн заяагаа наддаа хайрласан
Хөөрхийлж энхрийлж хайрлаж өсгөсөн
Хүндтэй хоёр буурал минь дээ
Цэцэг дэлгэрэм өгөөжит цагаар
Цээжний гүнд өнгөрснийг бодогдуулж
Цөнгөө түрж хотлыг ундаалсан
Цэнхэрлэн харагдах тэлмэн нуураа
Өчиг үгийг өршөөдөг бурхад минь ээ
Өрөвчхөн эжийг минь урт наслуулж хайрла аа
Өдөр өдрийн наранд цацлаан өргөөд
Үйлс бүхнийг тэгшлэнхэн баярлаж яваг
Ээж минь ээ
Би чамайг хайрлаж харамлаж
Бие сэтгэлээ чамдаа зориулж
Гэнэ хонгор насаа намрын навчис шиг гээчихээд
Гэгээн хүслэн цаламдуулж явандаа
Өнөө өглөө миний дээгүүр
Өнчин ганцхан тогоруу нислээ
Өнчин ганцхан тэр тогорууг
Өөртэйгөө би жишин зүйрлэхдээ
Цэн цэнгийн нулимс нь бороо шиг асгарна
Цээжний амрагаа үгүйлж сэтгэл минь гэглзэнэ
Үүл үүлэн дээрээс алсыг хармаар санагдана
Өнчин цагаан ботго зүүдэнд минь тэшинэ