Намрын тэнгэр чамайг хэн миний адил гомдооно вэ?
Найрсаг хорвоод яагаад чи над шиг гуниг зарлана вэ?
Бүхэл шөнөжин чи миний цонхны цаагуур уйлах юм
Шилэн дээр бөмбөрөх дуслууд чинь миний нулимстай хослоно
Шөнийн бороо, сэтгэлийн минь гашуун нулимс
Улам улам ширүүсэн ороод уйтгар гунигийг минь урсгаач
Шөнийн бодол шаналах зүрхийг минь аргадаач
Тэнгэр чи асгаруулан цэлмээч алтан наран тусахад зам чөлөөлөөч
Нарт хорвоогийн жамыг би бусдын адил дагах билүү?
Сэтгэлдээ харь би эмтрэн байж дасгах гэж үү?
Хүйтэн бороо цонх дэлсээд гунигтай түүх өгүүлэх юм
Харууслаар дүүрсэн сэтгэлдээ би харамгүй хайрыг өгүүлнэ
Шөнийн бороо, сэтгэлийн минь гашуун нулимс
Улам улам ширүүсэн орооч уйтгар гунигийг минь чи урсгаач
Шөнийн бодол шаналах зүрхийг минь аргадаач
Тэнгэр чи асгаруулан цэлмээч алтан наран тусахад зам чөлөөлөөч
Шөнийн бороо, сэтгэлийн минь гашуун нулимс
Улам улам ширүүсэн орооч уйтгар гунигийг минь чи урсгаач
Шөнийн бодол шаналах зүрхийг минь аргадаач
Тэнгэр чи асгаруулан цэлмээч
Шөнийн бороо, сэтгэлийн минь гашуун нулимс
Ширүүсэн орооч гунигийг минь урсгаач
Шөнийн бодол шаналах зүрхийг минь аргадаач
Тэнгэр чи асгаруулан цэлмээч алтан наран тусахад зам чөлөөлөөч
