Хуурай газрын хөрсөнд нь ээ хө
Хөсрийн өвс ч ургахгүй шүү дээ
Угаас унэнч сэтгэлгүй боловоос
Учирсныгаа зовоох л байлгүйдээ
Ангилал: Дуу
Hari holiin olon ododiig toolj yaj barah ve
Han horvoogin zovlon jargaliig tuulj yaj barah ve
Amidarliin ih nuhachaan dund tootoi hedhen nuhud mine
Aldaj onoj unaj bosson ch hamtdaa baisaan
Алдаж явсан ч чиний аав хүн шиг хүн байсан гэж
Та минь дандаа дурсан ярьдаг юм
Алхаж яваа нь аавтайгаа адилхан шүү гээд
Энхрийлж намайг зүйрлээД байдаг юм
Бороо шивэрсэн Москваг санаж байна
Бодол болсон зургийг чинь харан сууна
Тэгэхэд чи минь минийх байсан юм
Түүнээс хойш их хугацаа өнгөрчээ
Галуун цуваа хөвөрсөн
Голын ус нь мэлтгэнсэн
Ганган байгаль хосолсон
Гоёхон намрын өнгө юм
Цэцгийн сайхныг би зөвхөн нугаасаа түүлээ
Цэнгэлийн дууныг би зөвхөн талаасаа сонслоо
Хүлгийн хурдныг би зөвхөн сүргээсээ барилаа
Хүүхний царайлагийг би зөвхөн Монголдоо харлаа
Алс хол хүний нутагт
Ээжийдээ эрхлэнхэн зүүдэллээ
Таныг тэнгэрийн нартай хамт
Талын цэцэгстэй хамт
Мичэд гялс хийн анивчих тэнгэрийн орноос гарсан хайр
Хүрээд наддаа ирсэн ч гэлээ хүнийх л байж дээ даанч
Хатуу ч гэлээ үнэн л байж дээ
Салхинд саатан эсгэрэх хорвоод санасан жаргалаа би
Миний зүүдэнд тохиолдсон тэр нэгэн явдал
Мартагдашгүй гунигт ая, аялгуу авчирна аа
Ая дуугаараа л тэр зүүдээ чамд өгүүлэхгүй бол
Ам тангараг гэж ойлгохгүй өнгөрөх буй за
Ариухан гэнэнхэн уйлж дуулж эрхэлсэн насандаа
Алдрайхан чамдаа анхны хайрынхаа үгийг хэлсээн
Хөврөн урсах бодлын зэрэглээ зөвхөн чиний дүрийг ургасаар
Хүслийн тэвчээр эрхгүй алдраад сэтгэлдээ ганцхан чамайг хайрласаан