Театрыг урлагийн ариун сүм хэмээн дээдэлдэг. Энэхүү ариун сүмээс сэтгэлийн таашаал авах гэж, уран бүтээлчдийг нь харах гэж хүмүүс очдог. Гэтэл урлаг, соёлынхон маань сүүлийн үед үзэгчдээ ч хүндлэхээ байж, хоорондоо ч ойлголцохоо байсан нь харамсалтай. Үүний тодоос тод жишээг өчигдөр болсон жүжигчин бүсгүйчүүдийг шүүх хурал харууллаа. Улаанбаатарт байгаа хуруу дарам цөөн театруудын хувьд мэргэжлийн уран бүтээлч, мэргэжлийн бус дарга, удирдлагын дунд үл ойлголцол үүсч байсан бол тэрхүү жаварт салхи хөдөө орон нутгийг чиглэсэн нь харамсалтай. Багагүй хугацаанд Хөдөө орон нутгийн театрын тухай судлаж, хэд хэдэн уран бүтээлчидтэй уулзаж театрын үйл ажиллагаа зохицуулалтын талаар ярилцаж үзлээ. Тэдний яриа нэн гунигтай, хөдөөгийн театр ч “шалдир, булдир” зүйлс бишгүй нэг байгаа нь ажиглагдсан юм.