Уйтгарлах завгүй залуу нас : Хайр (Өгүүллэг)

  Хүсээд болохгүй хорвоогийн хатуухан хувь тавиланг яалтай.
Цэн цэнгийн нулимсаа арчмааргүй асгаруулан суух заримдаа Зоригоод арай дээр ч юм шиг. Саяхан л ирээдүйдээ итгэж сэтгэл өөдрөг урам зоригтой явсансан. Юугаар ч солимгүй ариун хайртайгаа учирч юм бүхэн нь дэндүү жаргалтай байсаан.Удаан хүлээсэн хайраа олж тэнгэрийн илч мэт тэр л сайхан бүсгүйтэй учраад халуухан гараас нь атгахдаа хайртай гэдгээ шивнэн хэлэхдээ Зоригоо дотроо түүнийгээ хэзээ ч зовоохгүй дээ гэж тангаргаласан байлаа. Учир нь түүнийг бага байхад аав нь ээжийг нь их л зовоодог байсныг хүү бяцхан зүрхэндээ дэндүү гүн тогтоож авсаан.

Тийм ч болохоор Зоригоо архи тамхи хэрэглэдэггүй айл хотлоор магтагдсан сайн залуу болон өсчээ. Аз жаргалтай мөчүүд дэндүү богинохон байж дээ. Хайр дэндүү агуу агаад хүнд жигүүр ургуулах шидтэй ажээ.Тэд залуу хосуудын адилаар цаг мөчүүдийг дэндүү жаргалтай өнгөрүүлж хамтдаа байхад юу ч хэрэггүй мэт байдагсан. Түүнийхээ гараас хөтлөн бороон дундуур инээлдэн гүйж явсанаа Зоригоо дурсан санаж нүдэнд нь үл ялиг инээмсэглэл тодрох шиг. Утас дуугарахад түүний бодол сарнилаа.Энэ хорвоо дээр хамгийн хайртай хүн нь Саран залгаж байлаа Гэвч тэр утасаа авсангүй…Зөндөө олон мессэж ирж удаа дараа залгасан боловч Зоригоо хариу ч байхгүй утсаа ч авахгүй,сэтгэлдээ уйлан түүнийгээ дэндүү их өрөвдөх авай. Сарын өмнө тэр нэгэн гайтай өдөр Зоригоогийн найз халамцуухан утасдаад найз нь согтуу байна ирээд аваач гэсэн билээ. Зоригоо найз дээрээ очиж дэндүү согтсон найзынхаа машиныг барин, гэрт нь хүргэж өгөхөөр давхилаа. Найз нь согтуу хүний зангаар олон долоон юм ярьж -чи Сарантайгаа нийлснээс хойш найзыгаа тоохоо болилоо нэг муу хүүхнээр багын найзаа сольж байгаа юм биздээ? хэмээн агсамнаж жолоо булаалдаж байх зуур урдаас ирж буй том машины гэрэл нүд сохлом гялбаад Зоригоо ухаан алдсан байлаа.Нэг сэрэхэд эмнэлэгийн орон дээр байх бөгөөд толгой хөл нь боолттой харин найзынх нь архи аль хэдийнэ гарчихсан айсан амьтан хажууд нь сууж байв. Эхлээд амьд үлдсэндээ баярлаж байсан ч хэд хоногийн дараа түүний нэг хөлийг тайрахыг сонсоод үхчихгүй яавдаа гэж дотроо бодож билээ.Над шиг тахир дутуу хүнээр Саран яах ч юм билээ гэж бодохдоо -Чи минь надаас өөр хүн олоод жаргалтай амьдраарай” гэсэн богинохон мессэж бичээд холбоогоо тасалсан. Энэ хэд хоногт Саран хангалттай уйлж бас дэндүү их шаналсан. Юунаас болоод хайртай хүн нь яагаад ийм шийдвэр гаргах болсныг ухаарах ч сөхөө байсангүй. Дэмий л цөхрөнгөө барна. Уйтгартай нулимстай өдөр хоногууд улиран одож , харин амьдрал юу ч болоогүй мэт хөвөрсөөр л.. Саранг цөхөрч гүйцээд байхад нь хань болдог ганцхан зүйл Фм радио байлаа. Нойр нь хүрэхгүй болохоор үдэш бүр Уйтгарлах завгүй залуу нас нэвтрүүлгийг сонсож ухаарал, итгэл зоригийг авдаг байсан ч яагаад? гэх түмэн асуулт түүний сэтгэлийг торлох авай.Нэгэн өдөр зориг гарган нэвтрүүлэгт холбогдоод өөрт тохиолдсон зүйлээ хоолoй зангируулан ярьж хэдийгээр Зоригоо нь сонсоогүй ч гэсэн түүндээ л хэлье гэсэн бүхнээ ярьсан нь олон хүнд нэгийг бодуулжээ. Харин эмнэлэгт шаналан хэвтэж байсан Зоригоо хайртынхаа дууг нэвтрүүлгээр сонсоод цурхиран уйлж, хорвоогийн хатуу тавиланд гомдон байлаа. Тэрхүү нэвтрүүлгийн төгсгөлд хөтлөгчийн хэлсэн ” Хайртай л бол жаргаж зовохын аль ч цагт хамтдаа байж, бүхнийг даван туулах хэрэгтэй шүү дээ Чухам юуны тулд хүн хүнээ хайралдаг юм бэ ?” гэсэн үгийг сонсоод Зоригоо утсаа шүүрэн авлаа. Хэсэгхэн хугацааны дараа эмнэлэгийн урт хонгилоор бүсгүй хүний яаран гүйх хөлийн чимээ гарч суга таягтай Зоригоо ганц хөл дээрээ догонцон урдаас нь очоод хайртыгаа тэврэн авлаа…Тэр хоёр чимээгүйхэн уйлж, хацар даган урсах тэр бүлээхэн дуслууд нь хэндээ гомдсон, туньсных биш харин уулзсан их баярынх юу ч болсон ахиж салахгүй гэх тэр ариухан тангарагийнх байлаа…