Хаан түүхийн өлгийнд эрхэлж нялхарч бойжсон
Хатан өүлэн ээжийн сургаалд биширч өссөн
Дээдэс өвгөдийн удмын тулганы галыг бадраасан
Дээдлэх нандин шүтээн Монголжингоо бүсгүйчүүд минь ээ
Зохиогч: Урлаг
Ханагар цэлийж л байвал тэр монгол нутаг
Мэндтэй устай болвол тэр монгол хүн шүү
Хоолой зангируулан омогших монголчуудын сэтгэл
Хотол олноороо эвлэхийн ерөөлтэй
Арван засгаас цуутай наадмын
Алтан түүхийн хуудсан гэгээн мөртэй дэвжээ
Есөн цагаан тугандаа сүслэн мөргөөд
Ертөнц мэдэх хүчтэнүүд наадамд чуулсан дэвжээ
Нэгэн үрийн цэцг шиг наран зүг дэлгэрсэн
Оюутны шуугиант жилүүд насны баясгалан
Нисэн өнгөрөх амьдралын мөнгө шувууд
Омголон насны гэгээн уянгын даль жигүүр ээ
Алсран алсрах холын газараас
Аавыгаа хаяахан санах юм аа
Аавын бийд хүнтэй танилцаарай
Агтны бийд газар үз гэсэн үг тань бодогдоно
Гэнэн гэнэн бодлууд дагуулсан
Гэнэхэн багын дурсамжаа санахдаа
Халгаж туулах амьдралын нугачаанд
Хамгийн түрүүнд найзыгаа зорих юм аа
Оюуныг минь эрдэмийн балаар амталсан
Ололтыг минт бахдалын очоор ивээсэн
Сэтгэлийг минь итгэлийн дөлөөр бадраасан
Сайхан хүн та миний багшаа
Агь үнэртсэн цэнхэр талын
Адуу нь дандаа сорлог байдагаа
Уужуу тайван ухаантай аавын минь
Үг нь дандаа эрдэнэ байдагаа
Ээжээ Зөн билэгтэй ээжий минь
Зүүдээ манаж хоноо юу та
Хаана ч явсан хүүгээ
Хажуудаа юм шиг мэдрэх юм
Томоогүй өссөн танхил насанд минь
Тоотой зандарсан дөлгөөн аавынхаа
Хэлсэн бүгдийг сэтгэлдээ тунгааж
Хэрэг болгож анзаарсан ч бил үү дээ