ногоон торгон дээлээрээ
хичнээн ч жил гоёлоо доо
нартай сартай хорвоодоо
хичнээн ч жил амьдарлаа даа
Зохиогч: Урлаг
Оддын доор хуучлах эрт урьдын домогтой
Онгон уулаа тэвэрсэн ээжий таны төрөхтэй
Гэнэт танилцсан амраг минь
Гэгээн мөрөөдөл хөгжөөгөөд
Гэрэл цацрах шиг инээсээр
Гэргий болсон хонгор минь
Одтойхон насандаа учраад онцлон онцлон ажсан чинь
Омголон зангаар ширвээд ширвээд нэг өнгөрсөн ч
Ондоонгүй хайраа илчлээд учирлан учирлан дагахад минь
Орчлонг хамт туулах итгэл хайрласан даа чи минь
Нар сарны ивэлсэн сүү
Бялхаж мэлтэрсэн агаар завъяа
Намираа салхины мөнгөн уулаа
Хүртэж номхорсон булаг рашаан
Бараа бараандаа хөгжиж
Бадаг шүлэг шиг эвлэрсэн
Үг үгэндээ дулаацаж
Үгүйлэхийн хайраар ижилдсэн
Хүү нь ээждээ эрхэлсэн
хүсээд ирэхгүй тавилан минь
Хүний дайтай явсан гээд
Хүлгийн жолоогоо татсангүй ээ
Үүлэн хээтэй тэрлэгээ шуугаад
Үүрийн цолмонтой адуундаа мордсон
Үг нь хатуу ч зөөлөн сэтгэлтэй
Өлчир хээгүй миний л аавуудаа *2
Сүүмийх зэрэглээнд гэгээ анирлаад
Сүсэглэхийн эрхэнд ээж минь бодогдоод
Хүүгээ ирнэ гээд сүүгээ eргeeд
Хүслээ чилтэл алсыг ширтээ дээ
Алсран мяралзан долгиолно доо ариун сэлэнгэ мөрөн минь
Аян замын уртдаа шаагин шуугин урсна даа
Амраг хайрын дуугаа сэлүүхэн тохойд нь үлдээгээд
Ариун сэтгэлийн дуулал болж уул ус минь баясаг даа