Бодол бодлын мөнгөн суваргыг
Ботгон нүдэн чи минь эзэмдсэн
Бурхны гэмээр гэгээхэн цагийн
Болорхон үзэмжийг яаж л зурах вэ
Зохиогч: Урлаг
Бороотой өглөө чамайгаа үгүйлээд
Бодлын мананд өртмөөргүй өнжмөөрөө
Бор дарсанд согтмооргүй дуулмаараа
Балтай зөгийг үргээмээргүй өсгөмөөрөө
Өдлөөд буусан шувуу шиг
Ганганаад ирэх хавраар
Үрээ харуулдсан ээжий минь
Гаднаа саравчлан зогсоно уу даа
Халуун энгэрт тэврүүлээд
Үнсүүлсэн байтлаа туних юмаа
Хайрын баланд халалцаад
Эрхэлсэн байтлаа хайлах юм аа
Үүлэн цармын цасан дундаа
Үүдэн баарын цэцэг нь ургаж л байдаг орчлонд
Үнсэлтээс бусдыг өгөөгүй чамайгаа
Үйл тавилан минь гэж хайралсаар яваа шүү
Наргүй өдрийг цэлмэтэл
Чамайгаа би бодно
Насаараа ингээд явах уу
Хэлээч хэлээч хэлээч дээ чи минь
Энэхэн замбуу тивийн уужмаасаа
Дуулж л ирээд учирсан юмсан
Өнө мөнхийн хайранд чинь
Үлгэрийн төгсгөл шиг жаргая даа
Буурал дэлхий
Буруу эргэхгүй
Бурханы нөмөрт
Буянаа дундлахгүй
Намиран намирах зөөлөн бороо
Надад чамд ухаарал бэлэглээд
Насны хооронд ханьсан жаргахын
Нандин учрыг шивнэж байна
Борлог уулс нь шуургалаад ирэхлээр
Бодлын энүүхэнд миний л ээжий
Тэрлэг дээлээ жиндээд ирэхлээр
Тэнгэрийн энүүхэнд миний л ээжий