Үүлэн хээтэй тэрлэгээ шуугаад
Үүрийн цолмонтой адуундаа мордсон
Үг нь хатуу ч зөөлөн сэтгэлтэй
Өлчир хээгүй миний л аавуудаа *2
Зохиогч: Урлаг
Сүүмийх зэрэглээнд гэгээ анирлаад
Сүсэглэхийн эрхэнд ээж минь бодогдоод
Хүүгээ ирнэ гээд сүүгээ eргeeд
Хүслээ чилтэл алсыг ширтээ дээ
Алсран мяралзан долгиолно доо ариун сэлэнгэ мөрөн минь
Аян замын уртдаа шаагин шуугин урсна даа
Амраг хайрын дуугаа сэлүүхэн тохойд нь үлдээгээд
Ариун сэтгэлийн дуулал болж уул ус минь баясаг даа
Араг намхан толгодын дундаа
Аав дандаа инээж явдагсан
Зүүд эргэх цэнхэр алсаасаа
Зүггүй хүү нь эрхэлж очдогсон
Өндөр насыг насалсан
Өвгөн буурал аав минь дээ
Өнөө хүртэл биднээ тэтгэсэн
Өгөөмөр ачтай аав минь дээ
Ургуулан ургуулан бодоход минь
Уул шиг нөмөртэй аав минь дээ хө
Нутгийн тахилгатай овоон дээр
Нуруутай жаахан Зотол минь дээ хө
Хараа бараандаа мяралздаг
Хараа ерөө хоёр минь
Хангинан дурсаад суудаг
Аав л ээж л хоёр минь
Үзэмжит хээнцэр цэцэгс чимээ чагнан ганхах
Үдшийн намуухан анираар зүрхээ хөглөж санадагаа
Үглээ борхон шувуу өндөгөө дараад амарсан
Үүрийн шаргал гэгээнээр зүүдээ сэмлэж санадагаа
Өглөө мандах нарнаас өгсөж ургахдаа
Үргэлж дулаахан харцыг чинь үгүйлсээр сэрдэг шүү хань минь
Гуниг сарниах нүдэнд чинь эрхэлж жаргахдаа
Гэрэл гийсэн амьдралдаа цэцэг шиг сэргэдэг шүү хань минь ээ
Улирлын сайхан хавраа дагаад
Усны шувууд ирэх юм даа
Учирсан сэтгэлийн хайраа дагаад
Ханийн заяа нийлэх юм даа