Газрын холоос дуралзсан аавын өргөө цайвалзсаар
Галбын шанхан говийг өдөржин туулсаар золгоно доо
Бүсгүй хөмсөг шиг саран үдшийн гэгээнд эрхэлсээр
Буурын зогдорт зүүгдсээр толгодын цаагуур шингэнэ
Зохиогч: Урлаг
Идэр есийн жаврыг
Малгай буулгалгүй сөрсөн
Эрмэг зоримог аавынхаа
Элгэнд халууцаж өссөн дөө
Нуугаад нуугаад уйлсан юм сан даа
Нулимсан дунд минь уулс дайвалзана аа
Үйлээ даагаагүй заяа минь хөөрхий
Өнчрөөд хоцорсон зүрх минь хөөрхий
Хослохын заяанд учирсан
Ховорхон хань минь чамайгаа
Хажууд гэрэлтэн суухад минь ч
Харцандаа үгүйлэх шиг санагдана аа
Бурхан гунигийн доор алхахад
Бүүвэй чинь дуу хэвээрээ л байдаг
Өглөө шиг сайхан ижий минь дээ
Өөрийг нь аргадсан бурхан минь дээ
Ар хөвчийг аяланхан жаргасан
Ардын дууны эр хонгор аялгуу минь
Онгод хөглөхөд найраг хайрласан
Орчлонгийн хүн цагаан ялгуун минь
Бүсгүй хүний хоолойн хөө
Бүүвэйн дууний уяангатай билээ
Буурал хорвоо тэхэлээрээ
Бүүвэй дууний өлгий билээ
Хүний сайхан сэтгэлийг хайрлаж яваарай гээд
Хүж дэлхийд би хүслээ шингээн дуулмаар байна
Ямар сайхан хүмүүсийг бурхан надад илгээснийг
Ялгуун сарны доор үгээр хэлэхийн аргагүй ээ, үгээр хэлэхийн аргагүй ээ.
Хавар оройн цасан шиг хайлах нь амархан
Хүйтэн тэнгэрийн үүл шиг цэлмэх нь хялбархан
Хэн нэгэнд дурлаад хэлж амжаагүй ч юм шиг
Хээрийн задгай салхи шиг нэг л тогтворгүй байх чинь
Уртын дуу аялсан
Эрдүү цээлхэн хоолойгоороо
Урсгал дөлгөөн мөрөн шиг
Энгүүн тайван зангаараа