Нуурын ангир хослон нисээд
Үүрийн тэнгэрт нартай золголоо
Гэрэлд наадах торгон жигүүр нь
Галын дөл шиг бадамлаж байна
Зохиогч: Урлаг
Монгол хангайн нуруунаас
Дэлхийн хойморт тэмүүлэхдээ
Морин хуурынхаа эгшгээрээ
Долгилж мэлмэрсэн Идэрийн гол минь
Агь үнэртсэн цэнхэр талын
Адуу нь дандаа соргог байдаг аа
Уужуу тайвуу ухаантай аавын минь
Үг нь дандаа эрдэнэ байдаг аа
Зөрөөд өнгөрөхөд эргээд хараарай
Зөөлөн инээсэн харцыг минь ажаарай
Зүүдэлж хүлээсэн хайраа санаарай
Зөрөөд өнгөрөхөд эргээд хараарай
Харцыг чинь санаад би хайлан дурсдаг
Хацрын чинь туяанд дуулан сэргэдэг
Буурцган зүрхэндээ хоюулаа байдаг
Бусдын тэвэрт чи минь жарга даа
Өрмөл шаргалыг хормойдсон
Өмнийн нарыг түнэлсэн
Хадаг яндар Завхан гол
Хаа хүрэхээр тэмүүлнэ вэ
Зогссод байх нь аялгуу түрээд
Зоргол халиун буга нь урадах юмаа
Нүцгэн уулсаа аргадан таалаад
Нүдэн нуур уилаад байх юмаа
Сэтгэлийн тооноор уулс гэрэлтэнэ
Сэмээрхэн дотогшоо нулимс бөмбөрнө
Долоон өртөөгөөс дэргэд минь зүмбэрлэсэн
Дорнын намуухан Отгонтэнгэр минь
Ногоон торгон дээлээрээ
Хичнээн ч жил гоёлоо доо
Нартай сартай хорвоодоо
Хичнээн ч жил амьдарлаа даа
Бүтэн нойртой хонож үзээгүй
Бүлээн цайгаа ууж амжаагүй
Ганцхан биений жаргал эдлээгүй ч
Газар дээр миний ээжий