Гарын арван хуруу нь ээ
Гажаа нь үгүй шулуун даа хө
Гартаа хийсэн бөгж нь ээ хө
Хольц нь үгүй шижир дээ хө
Зохиогч: Урлаг
Уулзъя гээд зорин очиход минь
Улаагчны гол чинь үертэй байлаа
Уяхан дуутай ятгаа би чинь
Уяруулан уйлуулан байж аргадлаа
Зэрэглээн дундах алсаасаа
Зэрвэсхэн торолзох нь ээж минь үү дээ
Бүлээн сүүгээ эвлүүлсээр
Бөнбөн бөнбөн тэшүүлсээр ирэв үү дээ
Алсын газрыг зорьсон эх мөрөн
Алтан дэлхийгээ чимэглээд дөлгөөхөн мяралзана
Ашдын хань чамдаа тэмүүлсэн сэтгэл минь
Аюулхай цээжин дотроо тунаран нялхарна
Модод нахиалах үеэр бодол ээдэн байхад
Борхон зүрх минь хослон цохилохыг хүснээ
Дэнж ногоорох зунаар сэтгэл баясан байхад
Дэргэд минь байгаач гээд тольтоо хүлээнэ
Үзэмжит хээнцэр цэцэгс чимээ чагнан ганхах
Үдшийн намуухан анираар зүрхээ хөглөж санадагаа
Үглээ борхон шувуу өндөгөө дараад амарсан
Үүрийн шаргал гэгээнээр зүүдээ сэмлэж санадагаа
Улирлын сайхан хавраа дагаад
Усны шувууд ирэх юм даа
Учирсан сэтгэлийн хайраа дагаад
Ханийн заяа нийлэх юм даа
Цаагуур явсаныг наагуур даллаад
Цайны дээжээ өргөн барихдаа
Мишээх царайд нь наран гэрэлтсэн
Миний говийнхон тэнгэрийн улсаа
Модод нахиалах үеэр бодол ээдэн байхад
Борхон зүрх минь хослон цохилохыг хүснээ
Дэнж ногоорох зунаар сэтгэл баясан байхад
Дэргэд минь байгаач гээд тольтоо хүлээнэ
Үгүй дутуугаа гүйцээж өчнөөн жил ханилсан
Үрий минь эх чамайгаа бодолдоо мөрөөдөх юм даа
Үнэнчхэн хоёр биендээ ижий аав бололцсон
Үүрдийн ганцхан түшиг минь зүүдэнд даанч илхэн